Historia firmy zajmującej się budownictwem sportowym

Poniższe opracowanie przedstawiające otoczenie prawne dla podjęcia działalności gospodarczej jest oparte na zakresie działalności firmy budowlanej, specjalizującej się w opisanym przykładzie na kładzeniu nawierzchni na obiektach sportowych. Opracowanie może zostać wykorzystywane także przy innych pomysłach na biznes w obszarze usług budowlanych. Informacje dotyczące m.in. formy prawnej działalności, certyfikacji i dotacji mogą być przydatne dla każdego, kto planuje zająć się prowadzeniem wyspecjalizowanej firmy budowlanej.

Jeśli planujesz otworzyć działalność gospodarczą powinieneś ustalić w jakiej formie chcesz prowadzić swoją firmę. Możesz postawić na własne siły i rozpocząć działalność w formie jednoosobowej lub też w formie spółki cywilnej lub handlowej. Decyzja o wyborze powinna zależeć od skali i przedmiotu Twojej działalności.

Prowadzenie firmy budowlanej, specjalizującej się w kładzeniu wysokiej jakości nawierzchni sportowych, mających na celu uniknięcia kontuzji spowodowanych długimi treningami prowadzonymi w nieodpowiednich warunkach nie wymaga posiadania wykształcenia kierunkowego bądź spełnienia innych dodatkowych warunków. Każdy może założyć firmę specjalizującą się w powyższym przedmiocie prowadzenia działalności. Wiadomo jednakże iż istotna jest specjalistyczna wiedza oraz praktyczne doświadczenie zawodowe prowadzących, bądź zatrudnianych przez nich pracowników.

Pamiętaj także, że niektóre czynności w budownictwie wymagają posiadania uprawnień do wykonywania samodzielnych funkcji technicznych. Posiadając właściwe wykształcenie, można ubiegać się o uzyskanie odpowiednich uprawnień, które umożliwią wykonywanie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie.

Poniżej przedstawiamy  możliwe formy dla Twojego przedsiębiorstwa, pamiętaj jednakże, że firma budowlana zarówno ta która specjalizuje się w kładzeniu profesjonalnych, wysokiej jakości nawierzchni sportowych, jak i firma prowadząca drobne remonty budowlane, będzie wymagała na początek przynajmniej niewielkiego wkładu finansowego niezbędnego dla zakupienia właściwych narzędzi celem rozpoczęcia działalności,. Będą to nakłady początkowo na uruchomienie przedsiębiorstwa i środki obrotowe na tzw. „rozruchu”.

2.1  Jednoosobowa działalność gospodarcza

To firma, którą możesz prowadzić samodzielnie i jako jej właściciel możesz zatrudniać innych pracowników lub współpracować z członkami rodziny w firmie rodzinnej. Nie potrzebujesz żadnych  szczególnych środków, oszczędności, żeby założyć swoją firmę (nie wymagane jest posiadanie odpowiednio wysokiego kapitału celem rozpoczęcia działalności). Jednak odpowiadasz za nią wobec osób trzecich całym swoim majątkiem, a odpowiedzialność ta rozciąga się również na małżonka (dotyczy to odpowiedzialności ze wspólnego majątku) i na osobę, którą się będziesz posługiwał.

Twoim podstawowym obowiązkiem aby rozpocząć prowadzenie tego typu działalności jest uzyskanie statusu przedsiębiorcy przez wpis do ewidencji. Dokonuje się tego na podstawie złożonego wniosku przez wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG).

Pierwszy krok przedsiębiorcy

Zanim tego dokonasz osobiście w urzędzie lub przez internet musisz ustalić kilka kwestii spraw i dokonać wyboru, a przede wszystkim:

• Wybrać firmę, czyli oznaczenie przedsiębiorcy— w niej musi znaleźć się twoje imię i nazwisko,
• datę, od kiedy rozpoczniesz działalność — dla Zakładu Ubezpieczeń Społecznych będzie to data, od której będziesz płacić składki na ubezpieczenie społeczne. Ta data nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku,
• miejsce prowadzenia działalności — adres (nazwa ulicy, numer budynku, mieszkania) albo nietypowe miejsce (na przykład pawilon nr X w przejściu podziemnym przy ul nr____). Takie miejsce nie musi być twoją własnością. Może być to na przykład mieszkanie, które wynajmujesz. Nie możesz podać miejsca, które nie istnieje lub miejsca, które nie jest Twoją własnością lub przez Ciebie wynajmowane na prowadzoną przez Ciebie działalność;
• wybrać kody działalności gospodarczej — są to kody Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), które określają rodzaj działalności (na przykład „Produkcja papieru i tektury”, „Produkcja narzędzi”). Wskaż przynajmniej jeden kod. Jeśli wskażesz więcej kodów — zdecyduj, który jest główny. Dla naszego przykładu to m.in.

Drugi krok przedsiębiorcy.

Następnie powinieneś wybrać:

• formę opodatkowania oraz częstotliwość, z jaką chcesz wpłacać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (co miesiąc czy co kwartał),
• formę prowadzenia rachunkowości — zazwyczaj początkujący przedsiębiorcy wybierają podatkową księgę przychodów i rozchodów, czyli prostą formę ewidencjonowania kosztów i przychodów oraz majątku,
• podstawę i zakres ubezpieczeń w ZUS — na przykład to, czy zgłosisz do ubezpieczenia pracowników, których zatrudnisz,
• rachunek bankowy — konieczne jest wskazanie numeru rachunku, który będzie służył m.in.  do rozliczeń z urzędem skarbowym czy ZUS. Możesz założyć nowy rachunek dedykowany do prowadzenia działalności gospodarczej lub posługiwać się tym, który już masz do użytku prywatnego.

Trzeci krok przedsiębiorcy.

Po dokonaniu tych ustaleń i wyborów możesz przygotować i złożyć wniosek o rozpoczęcie działalności.

Dla rozpoczęcia działalności trzeba także oznaczyć lokal na miejsce świadczenia usług, sprzedaży produktu, siedzibę firmy, zakupić kasę fiskalna, oraz przygotować wymaganą dokumentację  regulacje (regulaminy, warunki sprzedaży, istotne dla kontrahentów regulacje RODO.

Po złożeniu kompletnego i poprawnie wypełnionego wniosku o wpis do rejestru do 1 dnia roboczego po dniu złożenia wniosku dane Twojej firmy zostaną wpisane do CEIDG i od tego dnia (od wpisania) możliwe jest rozpoczęcie prowadzenia działalności.

Czytaj także:

 Poradnik – Wybór formy działalności

Poradnik – Obciążenia publiczno-prawne, świadczenia podatku, składki – zestawienie

2.2 Spółka cywilna

Spółkę cywilną mogą utworzyć co najmniej 2 osoby fizyczne bądź prawne. Spółka cywilna nie podlega rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym, jednak wspólnicy spółki będący osobami fizycznymi  bądź osobiście prowadzącymi działalność gospodarczą podlegają wpisowi do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Do rejestracji spółki cywilnej nie jest wymagany kapitał.

Aby zarejestrować wspólników jako przedsiębiorców działających w spółce należy przede wszystkim uzyskać ich wpis do CEIDG, przedstawić na piśmie umowę spółki, dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego do właściwego urzędu skarbowego. W umowie trzeba zawrzeć m.in. informację o wspólnikach, cel gospodarczy, jaki spółka ma realizować, okres funkcjonowania spółki, zakres działalności według PKD, kwestie podziału zysków i wielości wniesionych wkładów.

Zakres działalności PKD nie musi się w pełni pokrywać z PKD wspólników, ale co najmniej jeden wspólnik musi mieć daną działalność wpisaną w swoim zakresie prowadzenia działalności.

Wspólnicy spółki cywilnej mają do wyboru opodatkowanie dochodu na zasadach według skali podatkowej, liniowo lub w formach zryczałtowanych (karta podatkowa czy ryczałt od przychodów ewidencjonowanych).

Za zobowiązania zaciągnięte przez spółkę odpowiadają wszyscy wspólnicy swym majątkiem wspólnym oraz każdy ze wspólników z osobna majątkiem osobistym - bez żadnych ograniczeń o czym szerzej w art. 864 i n. Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Patrz szerzej:

 Umowa spółki cywilnej - wzór

2.3 Spółki prawa handlowego

Spółka handlowa to jedna z form współdziałania w celu zarobkowym co najmniej dwóch osób, za wyjątkiem spółki z o.o. i akcyjnej, które może założyć jeden podmiot, o ile założyciel sam nie jest jednoosobową spółką z o.o. Spółka powstaje w wyniku zawarcia umowy, w której wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz ewentualnie przez współdziałanie w inny określony sposób. Funkcjonowanie spółek handlowych regulują przepisy prawa, a także wspólnicy bądź akcjonariusze w umowie albo statucie spółki.

W spółkach osobowych (spółka jawna, partnerska, komandytowa, komandytowo-akcyjna) podstawowe znaczenie mają wspólnicy, ich kwalifikacje i wykonywana praca. Co do zasady za zobowiązania spółki osobowej wspólnicy odpowiadają całym swoim majątkiem. W spółkach kapitałowych (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, prosta spółka akcyjna oraz akcyjna) najważniejszym elementem jest kapitał pochodzący od wspólników, na którym opiera się funkcjonowanie spółki. Wspólnicy spółki kapitałowej nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki o czym stanowi art. art. 151 § 4 oraz art. 300 § 5 Ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych. Ryzykują jedynie wniesionym wkładem, którego mogą nie odzyskać w razie niepowodzenia.

Dla start-up, małych firm trzeba rozważyć przede wszystkim spółkę jawną lub komandytową.

 Wyszukiwarka – Wzory - Umowy Spółki

2.4 Firma rodzinna

Przedsiębiorstwo rodzinne to szczególny rodzaj prowadzenia działalności gospodarczej. W takiej strukturze zarządzanie firmą pozostaje w rękach najbliższych spokrewnionych ze sobą osób, które posiadają kontrolę nad własnością w firmie i wspólnie dbają o interesy przedsiębiorstwa. Przedsiębiorstwo rodzinne może być prowadzone w dowolnej formie prawnej. Istotne jest to, że decydująca część kapitału, uprawnień kierowniczych, decyzyjnych, organizatorskich pozostaje w rękach jednej rodziny. W takim modelu możliwe jest swobodne dokonanie podziału obowiązków i uprawnień pomiędzy członkami rodziny prowadzącymi wspólnie firmę. Można powierzyć sprawy księgowe żonie, zamówienia córce, a dostawy i zaopatrzenia bratu. Produkty może wytwarzać mama, ciocia i babcia.

Dobrą formą jest tu jednoosobowa działalność przedsiębiorcy z rejestracją zgłoszonych osób współpracujących do ubezpieczeń , z jednoczesnym z korzystaniem z ulg na start.

2.5 Zakład pracy

Nic nie stoi też na przeszkodzie, aby zatrudniać pracowników na podstawie umowy o pracę. Do wyboru pozostaje kilka wariantów umowy o pracę, m.in. na czas określony lub nieokreślony. Wraz z zatrudnieniem pracownika powstaje obowiązek prowadzenia dokumentacji związanej ze stosunkiem pracy oraz akt osobowych pracownika. Zgodnie z kodeksem pracy w umowie o pracę należy wskazać rodzaj pracy, miejsce wykonywania pracy, wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy ze wskazaniem składników wynagrodzenia, wymiar czasu pracy, termin rozpoczęcia pracy. Szczegółowe zasady dotyczące umowy o pracę regulują przepisy Działu II Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.

Czytaj także:

 Poradnik – Formy zatrudniania

2.6 Inne

Decydując się na „zatrudnianie samozatrudnionego” trzeba pamiętać, że jest to czymś innym niż typowa umowa zlecenia. Samozatrudnienie występuje, gdy osoba fizyczna podejmuje działalność gospodarczą na własny rachunek i na własne ryzyko i wykonuje sama, osobiście, określone czynności na rzecz innego podmiotu w ramach prowadzonej przez siebie samodzielnie działalności. Istotą jest to, że takie osoby prowadzą samodzielnie działalność gospodarczą (są wpisane do ewidencji działalności gospodarczej), która jest dla nich podstawą odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne i zaliczek na podatek dochodowy w określony sposób i w wybranej formie. W związku z tym pracodawca nie jest zobowiązany ani do odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne samozatrudnionego, ani zaliczek na podatek dochodowy. W takiej relacji jedynym obowiązkiem pracodawcy jest zapłata wynagrodzenia po przedstawieniu faktury.

Możliwe jest oczywiście udzielanie zleceń i zlecanie wykonania dzieła osobom, których udział i praca w przedsięwzięciu okresowo, periodycznie jest niezbędna. Takie umowy mogą zostać zawarte zarówno z fachowcami zajmującymi się robotami budowlanymi jak i informatykiem, który opracuje projekt graficzny i wykona Twoją stronę internetową.

 Porada eksperta – Samozatrudnienie

3.1 Prowadzenie przedsiębiorstwa budowlanego

Przedsiębiorstwo, prowadzące działalność zajmującą się przygotowywaniem podłoża i kładzeniem na nim nawierzchni sportowej w szczególności powinno przed przystąpieniem do prowadzenia swojej działalności zapoznać się z przepisami Ustawy z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane, regulującej postępowanie przy wykonywaniu przedmiotowej działalności.

Jako prace podlegające umowie o roboty budowlane, uznaje się prace wykonane na podstawie umowy o roboty budowlane zgodnie z Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny „wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.”

W trakcie przeprowadzanych robót budowlanych, przedsiębiorca powinien zawrzeć dokładną umowę z Inwestorem (zlecający wykonanie robót) szczegółowo opisując zakres obowiązków. Pamiętaj, że taka umowa powinna zostać zawarta na piśmie.

Do obowiązków Inwestora (zlecającego wykonanie umowy) należy m.in.:

• uzyskanie lokalizacji inwestycji;
• opracowanie dokumentacji projektowej;
• uzyskanie pozwolenia na budowę;
• zapewnienie nadzoru inwestorskiego i autorskiego.

Do obowiązków przedsiębiorcy (Wykonawcy/Przyjmującego zlecenie) jest prowadzenie robót w terminach zgodnych z umową i przyjętym harmonogramem oraz z zapisami Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia. W ramach organizacji robót i przygotowania placu budowy Przedsiębiorca ma obowiązek dokonać doboru właściwego sprzętu budowlanego, przewidzianego do realizacji robót. Do prowadzenia robót Przedsiębiorca powinien wyznaczyć  kierownika robót posiadającego wymagane uprawnienia budowlane. Kierownik robót winien być zatrudniony na budowie na stałe, nie może więc to być osoba zewnętrzna, nie kontrolująca progresji wykonywanych prac na bieżąco. Przekazanie placu budowy następuje protokolarnie a wszelkie zastrzeżenia i uwagi powinny zostać odnotowane.

3.2 Odpowiedzialność przedsiębiorcy za nienależyte wykonanie umowy

Umowa o roboty budowlane z uwagi na swój wielozadaniowy i  skomplikowany pod względem technicznym przedmiot zamówienia, wielokrotnie długi czas realizacji zamówienia oraz ilość elementów składających się na końcowe wynagrodzenie, powinna zostać jak już wspomnieliśmy w poprzednim punkcie  powinna zostać opisana bardzo szczegółowo.

Jednym z niezwykle ważnych elementów takiej umowy jest kwestia odpowiedzialności za jej nienależyte/niezupełne wykonanie, nie wykonanie bądź niewykonanie w terminie.

• że poniosła szkodę (materialną),
• że szkodę tę spowodowała druga strona (np. wykonawca) poprzez niewykonanie lub nienależyte wykonanie postanowień umowy,
• wysokość poniesionej szkody.

Przeprowadzenie dowodu w ww. umowie jest wyjątkowo trudne w związku z czym praktyka prawa doprowadziła do wpisywania w umowy budowlane stanowiącej iż naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania / dzieła / robót nastąpi przez zapłatę określonej kwoty pieniężnej (kara umowna). Dłużnik (np. wykonawca) nie może bez zgody wierzyciela (zamawiającego) zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę kary umownej. W razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, kara umowna należy się wierzycielowi (np. zamawiającemu) w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości, bez względu na wysokość poniesionej szkody.

Praktyką jest także, naliczanie kar umownych za pomocą procentowej wartości przedmiotu umowy bądź przedmiotu odbioru, w przypadku gdy wcześniej strony ustaliły takie postanowienia w łączącej ich umowie. Kara za zwłokę w wykonaniu umowy (naliczaną za każdy dzień zwłoki) nalicza się od następnego dnia po upływie umownego terminu wykonania zobowiązania umownego.

• musi być dolegliwa,
• musi być realna (możliwa do zapłacenia przez stronę zobowiązaną).

Kara umowna jest świadczeniem przemiennym w stosunku do odszkodowania, czyli zamiast odszkodowania rzeczywistego uprawnionemu przysługuje kara w wartościach zapisanych w umowie. W przypadku kiedy kara umowna nie pokrywa w całości odszkodowania rzeczywistego, uprawniony może wystąpić o odszkodowanie uzupełniające (różnica pomiędzy odszkodowaniem a należną karą), ale wtedy musi udowodnić wysokość szkody rzeczywistej.

3.3 Rękojmia i gwarancja przedsiębiorcy

Rękojmia za wady w umowie o roboty budowlane jest specjalną, dodatkową formą mającą na celu ochronę zleceniodawcy. Rękojmia jest niezależna od winy i wiedzy przedsiębiorcy wykonującego roboty Inwestor oprócz opisanych powyżej uprawnień związanych z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy o roboty budowlane posiada także dodatkowe uprawnienia wynikające z rękojmi.

Jako wady fizyczne rzeczy zgodnie z art. 5561 k.c. wada fizyczna rzeczy (także wybudowanego obiektu bądź instalacji) oznacza niezgodność obiektu z umową o roboty budowlane.

Obiekt uznawany jest za niezgodny z umową w szczególności, gdy:

• nie posiada właściwości, które powinien mieć ze względu na cel oznaczony w umowie albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;
• nie posiada właściwości, o których istnieniu wykonawca zapewnił inwestora;
• nie nadaje się do celu, o którym inwestor poinformował wykonawcę przy zawarciu umowy, a wykonawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jego przeznaczenia;
• został inwestorowi wydany w stanie niezupełnym.

Jeżeli wykonany przez przedsiębiorcę obiekt posiada wadę, zleceniodawca ma prawo zażądać by została ona usunięta  w rozsądnym czasie i bez nadmiernych niedogodności.

Jeżeli jednak byłoby to niemożliwe albo wymagałoby nadmiernych kosztów, wykonawca może odmówić usunięcia wady.

Należy podkreślić, że jeżeli zleceniodawcą jest przedsiębiorca, wykonawca może odmówić usunięcia wady także wtedy, gdy koszty zaspokojenia roszczenia o usunięcie są wyższe od wysokości należnego wynagrodzenia wykonawcy. Z ekonomicznego punktu widzenia niezasadne byłoby zagwarantowanie inwestorowi prawa żądania usunięcia wady w każdym przypadku. W tej sytuacji inwestor będzie mógł żądać obniżenia wynagrodzenia albo od umowy odstąpić.

Jeżeli obiekt posiada wadę, zleceniodawca może także złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny bądź o odstąpieniu od umowy, chyba że wykonawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla inwestora usunie wadę.

Ograniczenie to nie będzie miało zastosowania, jeżeli obiekt był już naprawiany przez wykonawcę albo wykonawca nie uczynił zadość obowiązkowi usunięcia wady. Inwestor nie może odstąpić od umowy, jeżeli wada jest nieistotna.

3.4 Zatrudnienie pracowników.

Jeżeli chcesz prowadzić przedsiębiorstwo budowlane, w zależności od zakresu i terminu przyjmowanego zlecenia powinieneś zaplanować czy pracę będziesz wykonywał sam (czy posiadasz w tym zakresie niezbędne umiejętności kwalifikacje?) czy zdecydujesz się na zatrudnienie wykwalifikowanej kadry pracowniczej.

Przez kadrę pracowniczą powinieneś rozumieć nie tylko osoby wykonujące pracę fizyczną w trakcie prowadzonych robót, ale także osobę nadzorującą właściwe wykonanie robót, prowadzącą Twój sekretariat czy prowadzące księgowość Twojego przedsiębiorstwa.

Zatrudnienie ich nastąpić może na podstawie poniżej przedstawionych umów:

  Umowa o pracę

  Umowa zlecenia

  Umowa o dzieło

 Umowa o pracę nakładczą

Czytaj także:

 Poradnik – Zestawienie form zatrudnienia

3.5 Certyfikacja

O ile założenie firmy budowlanej nie wymaga uzyskania specjalnych certyfikatów i uprawnień to wymagań takich mogą oczekiwać konsumenci zamawiający wykonanie nawierzchni spełniającej kryteria ustanowione dla konkretnej dziedziny sportu.

FIFA Star/Fifa2 Star (Wymagania UEFA/PZPN)

Na boiskach przeznaczonych do gry piłkę nożna istnieje możliwość zastosowania murawy wykonanej z nawierzchni naturalnej bądź z trawy syntetycznej  spełniającej najwyższe standardy i umożliwia grę zarówno amatorom.

Dla potwierdzenia, iż boisko spełnia wymagania dla gry, przyznawany jest certyfikat FIFA QUALITY (przyznawany badanym boiskom o bardziej restrykcyjnym standardzie, rekomendowany dla boisk profesjonalnych, umożliwiająca użytkowanie boiska do 20 godzin tygodniowo) FIFA Quality  PRO(certyfikat dla boisk treningowych oraz  boisk komunalnych, umożliwiający korzystanie z boiska w zakresie 40-60 godzin tygodniowo).

W tym miejscu należy zaznaczyć iż certyfikat przyznawany jest producentom nawierzchni posiadającym licencje FIFA.

Właścicielem przyznanego certyfikatu jest więc także, producent trawy, a klub/placówka która z nawierzchnię użytkuje jedynie otrzymuje kopie wydanego certyfikatu.

Dla uzyskania przedmiotowego certyfikatu nawierzchnia zostaje poddana testom przeprowadzanym w warunkach laboratoryjnych oraz w warunkach polowych.

Certyfikat jest wydawany wyłącznie nawierzchniom, które przeszły szereg testów, zarówno w warunkach laboratoryjnych, jak i polowych. Testom poddawana jest m.in.

• trwałość nawierzchni;
• odporność nawierzchni na warunki atmosferyczne;
• interakcja piłki z nawierzchnią.

Certyfikat FIFA QUALITY posiada 36 miesięczną datę ważności, natomiast certyfikat FIFA QUALITY PRO jest ważny 12 miesięcy, po których upływie niezbędne jest przeprowadzenie re-certyfikacji.

Produktu IAAF (International Association of Athletics Federation) (WYMAGANIA PZPL)

Dla obiektów lekkoatletycznych na podstawie ustalonych przez Zarząd PZLA zasad wydawania Świadectwa PZLA, dokumentu dopuszczającego wybudowany lub modernizowany stadion do rozgrywania oficjalnych zawodów lekkoatletycznych, wydawane są warunki wydania Świadectwa PZLA (zainstalowanie na bieżni i na rozbiegach nawierzchni syntetycznej posiadającej Certyfikat Produktu IAAF (Product Certificate)).

Zgodnie z wymaganiami dla świadectwa PZLA i Certyfikatu IAAF, nawierzchnie powinny być

1. prefabrykowane nawierzchnie kauczukowe lub,
2. poliuretanowe, z pełnego poliuretanu (Full PUR)1.

Obiekty mogą ubiegać się o certyfikaty zgodnie z podziałem stosowanym przez IAAF

Przy projektowaniu nawierzchni niezbędne jest określenie jej typu, zgodnie z podziałem stosowanym przez IAAF w procesie certyfikowania:

1. prefabrykowane nawierzchnie kauczukowe – Prefabricated,
2. nawierzchnie poliuretanowe z pełnego poliuretanu – Full PUR,
3. nawierzchnie poliuretanowe typu sandwich – Sandwich,
4. nawierzchnie poliuretanowe typu natryskowego – Spray Coat.

Warunki jakie powinna spełniać nawierzchnia dla uzyskania certyfikacji zostały spisane w  „Track and Field Facilities Manual”, zawierają wymagania dla zainstalowania powierzchni m.in.:

• niewystępowania niedoskonałości nawierzchni (niedopuszczalne są bąble, purchle, pęknięcia, pęcherzyki, szczeliny i rozwarstwienia),
• równości nawierzchni – brak wypukłości lub wgłębień –
•  różnice poziomu mierzone łatą długości 4 m w linii prostej nie mogą być większe od 6 mm, a mierzone łatą długości 1 m w linii prostej nie mogą być większe od 3 mm, w jakiejkolwiek pozycji lub kierunku,
• niedopuszczalne są wypukłości lub wgłębienia (maksimum 1 mm przy uskokach w nawierzchni),
• wymagania dla odwodnienia, które powinno zapewnić, aby w przeciągu maksimum 20 minut po opadach deszczu nigdzie na jej powierzchni nie znajdowała się warstwa wody, której głębokość jest większa od wysokości faktury nawierzchni (nawierzchnia może być mokra).
• wymagania dla jednolitego koloru na całej powierzchni zapewniając dobrą widoczność linii, przy stosowaniu dowolnego systemu oceny kolorów.

3.6 Certyfikacja materiałów budowlanych

Przedsiębiorca wykonujący roboty budowlane powinien także zadbać by materiały z których korzysta posiadały dokumenty poświadczające ich dopuszczenie do obrotu powszechnego stosowania w budownictwie.

Dwa najważniejsze dokumenty, które określają cechy materiałów budowlanych stosowane na terenie RP to „Polska Norma” i „Krajowa Ocena Techniczna”.

Krajowa ocena techniczna wydawana jest dla wyrobu budowlanego:

1. nieobjętego zakresem przedmiotowym Polskiej Normy wyrobu, albo
2. jeżeli w odniesieniu do co najmniej jednej zasadniczej charakterystyki wyrobu budowlanego metoda oceny przewidziana w Polskiej Normie wyrobu nie jest właściwa, albo
3. jeżeli Polska Norma wyrobu nie przewiduje metody oceny w odniesieniu do co najmniej jednej zasadniczej charakterystyki wyrobu budowlanego.

Polskie Normy zostały opracowane przez Komitety Techniczne Stwierdzenie zgodności z przepisami PKN nadaje projektowi status normy krajowej.

3.7 Dotacje i wsparcie ze środków UE

3.7.1. Dotacje z urzędów pracy

Jeżeli planujesz założenie własnej działalności gospodarczej pomyśl o uzyskaniu bezzwrotnej dotacji z urzędu pracy. Warunki jakie trzeba spełnić aby uzyskać dotację to:

• posiadanie statusu osoby bezrobotnej (po zarejestrowaniu w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba o takim statusie lub statusu Absolwenta Centrum Integracji Społecznej lub Absolwenta Klubu Integracji Społecznej, o których jest mowa w przepisach Ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym  odczekanie trzech miesięcy od rejestracji w urzędzie jako osoby bezrobotnej. Dopiero po tym czasie można złożyć wniosek o dofinansowanie (warto zapoznać się z wewnętrznym regulaminem przyznawania dotacji obowiązującym w danym urzędzie, gdyż niektóre urzędy pracy skracają termin oczekiwania do miesiąca, a inne zwiększają liczbę wymogów),
• bezrobotny starający się o dotacje z urzędu pracy nie może być studentem studiów dziennych. Może studiować zaocznie.
• osoba występująca z wnioskiem o dofinansowanie nie może posiadać na swoim koncie innej działalności gospodarczej w okresie 12 miesięcy przed złożeniem wniosku (w niektórych urzędach pracy obowiązuje dłuższy okres).

Ważne: Dotacji z urzędu pracy nie przyznaje się osobom, które w okresie 12 miesięcy przed złożeniem wniosku bez uzasadnienia odmówiły przyjęcia propozycji zatrudnienia, przygotowania zawodowego lub stażu. Osoba starająca się o dofinansowanie z urzędu pracy, w okresie 2 lat liczonych od dnia złożenia wniosku, nie może mieć na swoim koncie przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu.

Ponadto warunkiem uzyskania dotacji jest także to, aby bezrobotny składający wniosek o dotację nie otrzymał już wcześniej bezzwrotnych środków publicznych na podjęcie działalności ani nie złożył w tym samym czasie wniosku o dotację w innym urzędzie.

Pamiętaj, że wysokość dotacji każdorazowo zależy od możliwości finansowych danego urzędu. W praktyce jest to maksymalnie sześciokrotność przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Dofinansowanie, które otrzymasz należy wykorzystać zgodnie ze złożonym wnioskiem i we wskazanym w umowie terminie. W przypadku złamania warunków umowy lub prowadzenia działalności przez okres krótszy niż 12 miesięcy trzeba zwrócić urzędowi pełną kwotę uzyskanej dotacji wraz z odsetkami w terminie 30 dni.

Zdarza się, że urzędy rozpatrując wniosek o udzielenie dotacji, zwracają uwagę na to, czy przyszły przedsiębiorca dysponuje jakimiś środkami, które chce przeznaczyć na finansowanie planowanej działalności o czym stanowi m.in. Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

3.7.1. Środki unijne

• w przypadku osób poniżej 30 lat – dotacjami w Programie Wiedza Edukacja Rozwój (Europejski Fundusz Społeczny, Inicjatywa dla młodych) http://www.funduszeeuropejskie.gov.pl/wyszukiwarka/osoba-fizyczna/#/3764=3099/3756=Osoba%20fizyczna,
• w przypadku osób powyżej 30 lat – dotacjami i pożyczkami w Regionalnych Programach Operacyjnych realizowanych w każdym województwie http://www.funduszeeuropejskie.gov.pl/wyszukiwarka/osoba-fizyczna/#/3764=3100/3756=Osoba%20fizyczna

Akty prawne:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. 2022.1360 t.j.);
2. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane (Dz.U 2021.2351 t.j.);
3. Ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U 2022.1457 t.j.);
4. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U 2021.162 t.j.)
5. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. 2022.1510 t.j.);
6. Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. 2021.1993 t.j.);
7. Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. 2022.690 t.j.);
8. Ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. 2020.176 t.j.)
9. Ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. 2020.287 t.j.);
10. Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. 2020.344 t.j.).

Stan prawny – 30 września 2022 r.