Jak zarobić na miłości do latania?

Adam od zawsze kochał latać – licencję pilota zrobił w Kanadzie jako 16-latek. Po powrocie do kraju musiał poczekać z realizacją swojej pasji. W Polsce można być pilotem od 17 roku życia. Poza tym, by zachować uprawnienia, Adam musiał wykonać dodatkowe 10 godzin nalotu oraz zdać polski, państwowy egzamin przy Urzędzie Lotnictwa Cywilnego.

By zdobyć wymaganą liczbę wylatanych godzin, latał jako tzw. pilot społeczny – bez wynagrodzenia. Holował szybowce, wynosił w powietrze skoczków spadochronowych itp. To alternatywa dla standardowego modelu zdobywania nalotu, czyli komercyjnie wykupionych lotów, które są relatywnie drogie, szczególnie dla przeciętnego nastolatka.

Adam zdobył licencję pilota wcześniej niż prawo jazdy – jeszcze przed maturą!

Największym atutem Adama (oprócz licencji pilota) był fakt, że bardzo dobrze znał język angielski. Mógł, bez problemu, poruszać się po różnych lotniskach świata.

Dzięki temu poznał biznesmena, z którym latał po całej Europie, zdobywając cenne godziny w powietrzu. Było to jeszcze przed maturą. Wielokrotnie opuszczał zajęcia w szkole, by wykonywać loty. Jednak w liceum przymykano na to oko i traktowano jego pasję z dużym zrozumieniem. Wielokrotnie zdarzały się sytuacje, gdy nauczycielki dzwoniły z pytaniem, czemu nie ma go w szkole, a on był w Niemczech czy Portugalii.

Adam uzyskał licencję instruktora lotnictwa i zaczął szkolić innych. Jego pierwszym studentem był Bartek. Żaden z nich nie przypuszczał, że ta znajomość przerodzi się w przyjaźń, a później w biznes. Bartłomiej stał się wspólnikiem Adama!

Adama i Bartka połączyła pasja do latania i chęć dzielenia jej z innymi. Postanowili, że czas zakasać rękawy i rozpocząć realizację swoich marzeń – założyli firmę Bartolini Air. Jednak początki nie były łatwe.

Mieli ten sam problem, który dotyka każdego początkującego przedsiębiorcę – skąd wziąć pieniądze? Posiadali oszczędności, jednak biznes lotniczy wiąże się ze sporymi nakładami finansowymi. Wiedzieli, że nie mogą liczyć na banki, dla których dwoje młodych ludzi z marzeniami nie stanowi odpowiedniej gwarancji i zabezpieczenia.

Zainteresowali się dotacjami z UE i złożyli wniosek do Łódzkiej Agencji Rozwoju Regionalnego o dofinansowanie zakupu pierwszego samolotu (Piper Arrow), który kosztował 250 000 zł. Ich pomysł był nietuzinkowy. Wśród wniosków o dofinansowanie maszyn do obróbki drewna czy wyposażenia gabinetu dentystycznego, był jeden na otwarcie szkoły lotniczej. Udało się!

Dotacja jak katapulta

Środki unijne stanowiły połowę kwoty potrzebnej na zakup pierwszego samolotu – 125 000 zł, drugą połowę dołożyli z własnych oszczędności. Dodatkowo, czekał na nich prawdziwy ocean dokumentacji. Branża lotnicza obarczona jest bardzo dużą liczbą przepisów, przede wszystkich związanych z bezpieczeństwem. Mimo, iż samolot kupili w sierpniu, to wszystkie niezbędne certyfikaty, pozwalające firmie formalnie funkcjonować, otrzymali dopiero w marcu następnego roku.

Trzeba mieć warunki

Pilotem, a tym bardziej instruktorem, nie może zostać każdy. Konieczna jest dobra kondycja fizyczna i zdrowie. Wymagany jest absolutny brak jakichkolwiek chorób przewlekłych, które mogą powodować nagłą utratę zdolności pilotowania (choroby serca i układu krwionośnego, nerwowego, trawiennego itp.). Trzeba mieć też żelazną kondycję psychiczną. Wymagana jest perfekcyjnie opanowana umiejętność pracy i podejmowania racjonalnych decyzji pod presją stresu i czasu oraz zdolność koncentracji, niezależnie od panujących warunków.

Kondycję fizyczną dość szczegółowo sprawdzają badania lekarskie. Trudno ocenić miarodajnymi badaniami psychikę. Właściciele Bartolini Air potrafią już po kilku godzinach stwierdzić, czy dana osoba nadaje się na pilota. Obserwują zachowanie, reakcje, koordynację informacji pochodzących z różnych urządzeń oraz warunków atmosferycznych – czy potrafi „wyczuć powietrze”.

Dodatkowo, instruktorzy lotniczy powinni mieć dużo cierpliwości. Konieczne są umiejętności pedagogiczne, które pomagają w prowadzeniu zajęć. Z pozoru są one cały czas takie same (te same wykłady, te same loty po okręgu, te same pierwsze samodzielne loty). Wystarczy zwykłe niedopatrzenie, niezauważenie jakiegoś drobiazgu u kursanta (nawyku, braku wiedzy) i to może doprowadzić do wypadku.

Kursantów w szkole lotniczej Bartolini Air można podzielić na trzy główne grupy.

Pierwszą stanowią „młodzi gniewni”, którzy dążą do kariery pilota liniowego i wszystkie zdobywane licencje traktują jak szczeble do osiągnięcia tego celu.

Drugą są pasjonaci. Oni „bawią się” na symulatorach, sklejają modele lotnicze, znają na pamięć wszystkie filmy i gry, dotyczące samolotów. Czasami latają na szybowcach i patrzą w niebo za każdym razem, gdy przelatuje samolot. Często są to osoby nieco starsze, które mają więcej czasu oraz pieniędzy i postanowiły zrealizować swoje marzenia o samodzielnym lataniu.

Trzecią grupę stanowią biznesmeni. Oni wraz z rozwojem swoich firm i potrzeb, przesiadają się z linii lotniczych do własnych maszyn. Chcą szybciej i bardziej komfortowo podróżować zarówno w celach służbowych, jak i prywatnych. Warto mieć na uwadze, że chorwackie wybrzeża są oddalone od nas o ok. 4,5 godziny lotu.

Szkoła lotnicza wiąże się z dużymi nakładami, ale daje adekwatne przychody. Podstawowy kurs pilotażu na licencję PPL (turystyczną) kosztuje ok. 30 tys. zł. Licencja pilota liniowego, który lata samolotami pasażerskimi, to koszt, w dużym uproszczeniu, ok. 300 tys. zł (szczegóły w biznesplanie).

Tak wysoki koszt kształcenia jest związany z tym, że większość wiedzy zdobywa się w kokpicie samolotu, a latanie kosztuje niemałe pieniądze.

Żeby zostać pilotem turystycznym, trzeba wylatać co najmniej 45 godzin i zdać egzamin państwowy.

Żeby latać samolotami rejsowymi, trzeba spędzić w powietrzu co najmniej 250-300 godzin, posiadać licencję PPL oraz CPL, a także dodatkowe uprawnienia, związane z lotami w nocy oraz na bazie instrumentów pokładowych.

Jak widać, koszty kształcenia pilotów nie są małe. A klienci to często osoby, które stawiają sobie za cel realizację marzeń o lataniu lub po prostu osoby zamożne.

Warto mieć to na uwadze planując działania marketingowe. Twoją grupą docelową mogą być osoby o dużych dochodach i/lub majątku. Trzeba do nich mówić adekwatnym językiem i argumentami oraz bazować, w dużej mierze, na swojej reputacji i rekomendacjach.

Branża lotnicza to wąskie środowisko, w którym wszyscy się znają. Dlatego pamiętaj o różnych wydarzeniach i eventach, pokazuj się ze swoją ofertą wszędzie, gdzie jest mowa o lotnictwie.

Jak zostać instruktorem lotnictwa samolotowego?

Kandydat na instruktora musi spełnić szereg wymagań - lekarskich, formalnych i związanych z doświadczeniem.

• Musi mieć co najmniej licencję CPL(A) lub co najmniej 200 godzin nalotu, w tym 150 godzin lotu jako pilot-dowódca (PIC), jeśli posiada licencję pilota turystycznego PPL(A).
• Musi zdać egzamin teoretyczny w zakresie licencji pilota zawodowego CPL(A) w Urzędzie Lotnictwa Cywilnego.
• Musi uzyskać nalot co najmniej 30 godzin na samolotach jednosilnikowych tłokowych, z których co najmniej 5 godzin musi zostać uzyskane w ciągu sześciu miesięcy, bezpośrednio poprzedzających wstępny egzamin praktyczny.
• Musi odbyć co najmniej 10 godzin szkolenia praktycznego wg wskazań przyrządów (IR), przy czym nie więcej niż 5 godzin może być uzyskanych na urządzeniu do szkolenia procedur lotu (FNPT) lub na symulatorze lotu.
• Jest zobligowany do wykonania co najmniej 20 godzin lotów nawigacyjnych jako pilot-dowódca (PIC) samolotu. Musi być w tym lot po trasie nie krótszej niż 540 km (300 NM) z dwoma lądowaniami z pełnym zatrzymaniem na dwu różnych lotniskach.
• Musi, w ciągu sześciu miesięcy bezpośrednio poprzedzających rozpoczęcie szkolenia, zdać przed wykwalifikowanym instruktorem pilotażu, specjalny, wstępny, praktyczny egzamin kwalifikacyjny.