Obiad lub przyjęcie na telefon - historia kucharza, którego biznesem jest gotowanie w domach swoich klientów

W ostatnim czasie gotowanie, przygotowywanie i serwowanie posiłków w domu u klienta zdobywa coraz większą rzeszę zwolenników. Dotyczy to zarówno przygotowania posiłków na dużą rodzinną imprezę, kameralne spotkania ze znajomymi, jak na kolację we dwoje. Gotowanie w domu klienta, tzw. „gotowanie na telefon” wpisuje się w popularne ostatnio trendy slow food, jak i duńską filozofię hygge.

Gotowanie u klienta to rozwiązanie, z którego korzystają nie tylko zapracowani, ale też osoby, które cenią dobre jedzenie w kameralnym gronie. Zlecanie doświadczonym kucharzom przygotowanie posiłków w swoim domu, przed imprezą lub w trakcie, to rozwiązanie łączące zamiłowanie do dobrej kuchni oraz kulinarne podróże w gronie znajomych w domowym zaciszu, zgodne z bijącą rekordy popularności filozofią hygge. Dzięki temu gospodarze wynajmujący kucharza, nie tylko mają wgląd w proces i sposób powstawania potraw, ale i otrzymują produkt przygotowany na miejscu..

Uwarunkowania prawne niniejszego pomysłu na biznes można również zastosować w przypadku:

• zlecenia gotowego cateringu,
• przygotowania wypieków w domu u klienta,
• produkcji słodkości (tortów, ciast i ciasteczek okolicznościowych) we własnym domu na indywidualne zlecenia.

2.1 Wybór formy prawnej

Pierwszy krok to podjęcie decyzji dotyczącej formy prowadzenia działalności.

Może to być np. jednoosobowa działalność gospodarcza, spółka osobowa (jawna, komandytowa, komandytowo-akcyjna, partnerska), spółka kapitałowa (z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjnej) czy też w ramach spółki cywilnej. O różnych formach działalności gospodarczej:

Pierwsze kroki w biznesie – poradnik początkującego przedsiębiorcy

Najczęstszą formą rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej jest tzw. jednoosobowa działalność gospodarcza (wykonywana osobiście).

Ważne! W ramach obowiązującej od 30 kwietnia 2018 r. Ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców składającej się wraz z trzema innymi ustawami na tzw. Konstytucję biznesu, zostały wprowadzone ułatwienia dla przedsiębiorców, będących osobami fizycznymi.

Do zarejestrowania własnej działalności konieczne jest uzyskanie, na podstawie złożonego wniosku, wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej jako: CEIDG). Można wykorzystać formularz elektroniczny zamieszczonego na stronie internetowej www.biznes.gov.pl. Wniosek papierowy może być złożony w wybranym urzędzie gminy albo wysłany przesyłką rejestrowaną na adres wybranego urzędu gminy. Rejestracja jednoosobowej działalności gospodarczej odbywa się w ramach tzw. „jednego okienka”. To oznacza, że wszystkie dokumenty składa się w jednym miejscu. Następnie są rozdzielane i przekazywane do poszczególnych adresatów (do naczelnika urzędu skarbowego wskazanego przez przedsiębiorcę, do Głównego Urzędu Statystycznego, do ZUS albo KRUS). Wobec tego na tym etapie należy podjąć decyzję dotyczącą m.in. brzmienia firmy, rodzaju PKD, a także formy opodatkowania czy prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W przypadku spółek handlowych (osobowych, kapitałowych) rejestracja odbywa się we właściwym ze względu na siedzibę spółki sądzie rejestrowym (KRS). Procedury wpisu do KRS:

Jakie zmiany musisz wpisać do KRS i jak to zroibć?

3.2 Wybór PKD

Polska Klasyfikacja Działalności (PKD) to podział rodzajów działalności, stosowany m.in. w ewidencji i statystyce. Poszczególne rodzaje działalności posiadają odpowiadające im kody PKD. Służą one do określenia przedmiotu działalności firmy. Rejestrując działalność musisz ustalić, które kody PKD są właściwe dla działalności, którą chcesz prowadzić.. Warto od razu przemyśleć zakres działalności, tak aby ustalić poszczególne kody PKD, aby możliwie szeroko odzwierciedlały przedmiot działalności gospodarczej. Ponadto należy zdecydować, która działalność będzie tą przeważającą.. Jest to istotne na etapie rejestracji. Obecnie obowiązuje klasyfikacja PKD 2007 wprowadzona Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) Poszczególne kody PKD właściwe dla danego rodzaju działalności możesz tu ustalić korzystając ze strony https://www.biznes.gov.pl/tabela-pkd

W zależności od tego zakresu planowanej działalności gospodarczej, należy wskazać odpowiednie określenie jej przedmiotu.

1) Działalność gospodarcza polegająca na wytwarzaniu gotowych posiłków i dań objęta jest kodem PKD 10.85.Z Wytwarzanie gotowych posiłków i dań.

2) Działalność gospodarcza w postaci prowadzenia kateringu objęta jest kodem PKD 56.21.Z - Przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering).

3) Działalność gospodarcza w postaci tzw. kateringu przemysłowego objęta jest kodem PKD 56.29.Z Pozostała usługowa działalność gastronomiczna

Podklasa „Wytwarzanie gotowych posiłków i dań” obejmuje produkcję gotowych (tj. przygotowanych, przyprawionych i ugotowanych) posiłków i dań, zamrożonych lub w puszkach, składających się co najmniej z dwóch różnych składników (z wyłączeniem przypraw itp.), które zwykle są pakowane i etykietowane z przeznaczeniem na sprzedaż.

Podklasa obejmuje:

• produkcję dań z mięsa lub drobiu,
• produkcję dań rybnych, włączając rybę i frytki,
• produkcję gotowych dań z warzyw,
• produkcję gotowych dań zawierających kuskus lub wyroby mączne,
• produkcję pizzy, zamrożonej lub inaczej zakonserwowanej, produkcję dań regionalnych i narodowych.

Podklasa nie obejmuje:

• produkcji świeżej żywności lub żywności składającej się z mniej niż dwóch składników, sklasyfikowanej w odpowiednich podklasach działu 10,
• produkcji gotowej żywności łatwo psującej się, sklasyfikowanej w 1089Z,
• sprzedaży detalicznej gotowych posiłków i dań w sklepach, sklasyfikowanej w 4711Z, 4729Z,
• sprzedaży hurtowej gotowych posiłków i dań, sklasyfikowanej w 4638Z,
• przygotowywania posiłków do bezpośredniego spożycia, sklasyfikowanego w odpowiednich podklasach działu 56,
• działalności związanej z dostawą żywności, wykonywanej na podstawie umowy, sklasyfikowanej w 5629Z.

Podklasa „Przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)” obejmuje przygotowywanie i dostarczanie żywności, Ś, na określone uroczystości do miejsc wyznaczonych, oraz przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców zewnętrznych. Świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę

Podklasa „Pozostała usługowa działalność gastronomiczna” obejmuje catering przemysłowy, tj. przygotowywanie i dostarczanie żywności świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę, przez określony czas. Podklasa ta obejmuje także, określone umową, usługi gastronomiczne świadczone w obiektach sportowych i podobnych. Żywność zazwyczaj przygotowywana jest w jednostkach centralnych.

Podklasa obejmuje:

• przygotowywanie i dostarczanie żywności na postawie umowy, np. dla przedsiębiorstw transportowych,
• usługi gastronomiczne świadczone w obiektach sportowych i podobnych,
• działalność stołówek i kawiarni (np. w zakładach przemysłowych, biurach, szpitalach lub szkołach).

3.1 Lokalizacja - warunki dla obiektów gastronomicznych (budynki i pomieszczenia)

Działalność usługowa w postaci gotowania na telefon może mieć różny zakres. Będzie on miał bezpośredni wpływ na obowiązki przedsiębiorcy oraz wymogi, jakie powinien spełniać lokal, w którym zamierza wykonywać swoją działalność.

Jeżeli działalność usługowa będzie polegała tylko na gotowaniu w domach lub miejscach wskazanych przez klientów (np. podczas imprezy na świeżym powietrzu), wówczas odpada problem związany z dostosowaniem lokalu gastronomicznego. W innych przypadkach konieczne jest dostosowanie lokalu do wymogów określonych w:

• Ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia,
• Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 852/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych,
• Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego,

w tym w szczególności spełnienie wymogów HACCP.

Jeżeli zamierzasz gotować w swoim domu (mieszkaniu) lub w odrębnym lokalu, wówczas miejsca te muszą spełnić szereg wymogów. Muszą zostać zatwierdzone i zarejestrowane przez inspekcję sanitarną. Dobrym rozwiązaniem jest podnajmowanie lokalu gastronomicznego, który już spełnia wymogi określone w Ustawie o bezpieczeństwie żywości i żywienia oraz w Rozporządzeniu (WE) 852/2004.

Można także przystosować lokal np. w nowobudowanym lub modernizowanym obiekcie, adaptowanym i przystosowanym do prowadzenia takiej formy działalności.

Gdy wynajmujesz budynek/lokal, sprawdź, czy możesz w nim prowadzić daną działalność gospodarczą. Właściciel lokalu/budynku powinien Ci przedstawić odpowiednie dokumenty, które potwierdzą ten stan (np. decyzję o pozwoleniu na użytkowanie). Jeżeli chcesz przystosować wynajmowany budynek/lokal do swoich potrzeb (np. przebudować go lub zmienić sposób użytkowania), powinieneś uzyskać zgodę właściciela.

Gdy jesteś właścicielem budynku/lokalu powinieneś rozważyć konieczność wydzielenia pomieszczeń, ich adaptacji, przebudowy, rozbudowy, ewentualnie. uzyskać stosowne pozwolenia na budowę, rozbudowę, zmianę sposobu użytkowania.

Decyzja w zakresie powyższego powinna być podjęta po analizie wymogów formalnoprawnych określonych w przepisach sanitarno-higienicznych, jak i powinna uwzględniać wielkość (rozmiar) prowadzonego przedsiębiorstwa.

3.2 Uwarunkowania formalno-prawne usług, polegających na gotowaniu w domu klienta – uwagi ogólne

Uwarunkowania prawne usług polegających na m.in. gotowaniu w domu klienta uzależnione są od następujących kwestii:

• czy całość posiłków będzie przygotowana u klienta,
• czy w domu/siedzibie klienta, kucharz (przedsiębiorca) będzie korzystał z półproduktów, przygotowanych uprzednio (u siebie w domu lub wynajętym w tym celu lokalu),
• czy posiłki będą wcześniej przygotowane, a u klienta tylko odgrzewane i serwowane .

W przypadku gotowania całości posiłku, od podstawy klienta, obostrzenia sanitarne są mniej rygorystyczne. Kompetencje sanepidu nie obejmują bowiem kontroli usług polegających na produkcji żywności (gotowaniu). Dotyczą kontroli zakładów produkujących żywność, tj. lokali, w których produkuje się żywność wprowadzaną do obrotu. Jednak osoba przygotowująca posiłki powinna posiadać orzeczenie do celów sanitarno-epidemiologicznych, względnie aktualną tzw. „książeczkę sanepidowską”.

Gotowanie w domach klientów nie wymaga zatwierdzenia przez inspekcję sanitarną. Natomiast podlegają inspekcji warunki przygotowywania półproduktów, które będą wykorzystywane u klienta. . Jeżeli przygotowany uprzednio catering będziesz przewozić do klienta, zwrócić uwagę zarówno na warunki przygotowywania posiłków, jak i transportu. , Znaczenie ma też to czy sam jedziesz po zakupy, czy też zakupy są dowożone, czy też posiłki będą przygotowane z produktów zakupionych przez klienta.

3.3 Obowiązek zatwierdzenia zakładu i rejestracja Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego - procedura

Przedsiębiorca rozpoczynający działalność polegającą na produkcji żywności, w tym produkcji żywności w kuchni domowej lub w lokalu gastronomicznym zobowiązany jest do rejestracji i uzyskania zatwierdzenia przez organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej - terenowo właściwego państwowego powiatowego lub granicznego inspektora sanitarnego.

Zgodnie z art. 61 ust. 1 Ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia wymóg rejestracji oraz uzyskania decyzji zatwierdzania dotyczy zakładów, które:

• produkują lub wprowadzają do obrotu żywność pochodzenia niezwierzęcego,
• wprowadzają do obrotu produkty pochodzenia zwierzęcego, nieobjętych urzędową kontrolą organów inspekcji weterynaryjnej,
• produkują lub wprowadzają do obrotu żywność zawierającą jednocześnie środki spożywcze pochodzenia niezwierzęcego i produkty pochodzenia zwierzęcego, o której mowa w art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 853/2004, z wyłączeniem zakładów prowadzących rolniczy handel detaliczny, z zastrzeżeniem art. 73 ust. 6.

Gotowanie tylko w domu u klienta nie wymaga zatwierdzenia i rejestracji., Ustawowy wymóg odnosi się do rejestracji i zatwierdzenia zakładu rozumianego jako przedsiębiorstwo.

Zatwierdzeniu przez państwowego powiatowego inspektora sanitarnego podlega tylko zakład (przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym), a nie sama działalność (usługa). Gdy działalność przedsiębiorcy będzie polegała tylko na gotowaniu w domu u klienta - od podstaw wszystkich potraw, wówczas niema on obowiązku uzyskania rejestracji i zatwierdzenia zakładu., Takiego zakładu on fizycznie nie posiada (nie musi posiadać).

Jednak, gdy przedsiębiorca:

• przygotowuje całość zamówionych posiłków, a następnie przewozi gotowy produkt do domu klienta (lub w inne wyznaczone miejsce),
• część potraw lub składników do potraw przyrządza wcześniej, a u wykańcza dania z przygotowanych już półproduktów,

wówczas miejsce (lokal), w którym te potrawy będą przygotowywane- prywatne mieszkanie przedsiębiorcy lub odrębny lokal będą objęte obowiązkiem rejestracji i zatwierdzenia, ponieważ będą traktowane jako tzw. zakład.

Rozpoczęcie działalności zakładu produkującego żywność, czyli de facto i de iure gotowanie w lokalu (mieszkaniu, domu) w celu przekazania gotowego produktu lub wykorzystanego półproduktu klientowi, jest możliwe dopiero po uzyskaniu zatwierdzenia tego „zakładu” i jego rejestracji przez właściwy organ inspekcji sanitarnej.

Za niedopełnienie tego obowiązku i prowadzenie zakładu produkującego żywność bez rejestracji i decyzji zatwierdzającej albo pomimo uzyskania odmowy zatwierdzenia takiego zakładu, przedsiębiorcy grozi kara pieniężna od 1 000 do 5 000 zł. Natomiast produkcja żywności w zakresie niezgodnym z decyzją zatwierdzającą zakład, podlega karze nie mniejszej niż 500 zł (bez ustawowo określonej górnej stawki takiej kary).

3.4 Wniosek o rejestrację i zatwierdzenie

Wniosek o wpis o zatwierdzenie zakładu i o wpis do rejestru zakładów, przedsiębiorca obowiązany jest złożyć co najmniej 14 dni przed dniem rozpoczęcia planowanej działalności. Wniosek składa się do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego właściwego ze względu na siedzibę zakładu lub miejsca prowadzenia działalności..

Wniosek ma formę pisemną. Procedura zatwierdzenia i rejestracji zakładu może potrwać więcej niż 14 dni, warto przygotować stosowne dokumenty odpowiednio wcześniej.

Dodatkowym rozwiązaniem jest wcześniejszy wniosek o zaopiniowanie lokalu. Jest to dobre dla przedsiębiorców, którzy wniosek o zatwierdzenie, w tym stosowne procedury HACCP, GHP-GMP przygotowują bez wsparcia profesjonalistów. Pamiętaj, że możesz trafić na różnych pracowników sandepidu. Są tacy, którzy oczekują spełnienia przez lokal wymogów, które nie są koniecznie prawnie wymagane, a wynikają z tzw. „praktyki” urzędniczej. Warto zatem dobrze przygotować się merytorycznie i pamiętać, że zgodnie z art. 8 obowiązującego od 30 kwietnia 2018 r. Prawa przedsiębiorców, przedsiębiorca może podejmować wszelkie działania, z wyjątkiem tych których zakazują przepisy prawa. Jednocześnie może być obowiązany do określonego zachowania tylko na podstawie przepisów prawa. Tym samym, jeżeli masz jakąś wątpliwość, co do podstawy prawnej określonego zachowania, czy wymogu, którego oczekuje organ, warto poprosić o wskazanie podstawy prawnej takiego obowiązku..

Wymogi formalne wniosku są zawarte w art. 64 ust. 2 Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Wniosek powinien zawierać m.in:

• imię, nazwisko ,numer PESEL, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy, numer identyfikacyjny REGON, jeżeli taki numer posiada, numer identyfikacji podatkowej (NIP);
• numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile wnioskodawca taki numer posiada;
• określenie rodzaju i zakresu działalności, która ma być prowadzona w zakładzie, w tym rodzaju żywności, która ma być przedmiotem produkcji lub obrotu;
• określenie lokalizacji zakładu lub miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Wniosek o zatwierdzenie i o rejestrację zakładu produkującego żywność powinien być sporządzony zgodnie z wzorem określonym w Załączniku Nr 3 Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2007 r. w sprawie wzorów dokumentów dotyczących rejestracji i zatwierdzania zakładów produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność podlegających urzędowej kontroli Państwowej Inspekcji Sanitarne

3.5 Wymagania dla mieszkania (domu), w którym regularnie przygotowywana jest żywność w celu wprowadzenia do obrotu

Jeżeli chcesz przygotowywać posiłki (piec ciasta) w swoim domu / mieszkaniu, musisz pomieszczenia odpowiednio dostosować i spełnić wymogi przewidziane dla działalności usługowej polegającej na przygotowywaniu posiłków.

Wymagania dla „pomieszczeń używanych głównie jako prywatne domy mieszkalne, ale gdzie regularnie przygotowuje się żywność w celu wprowadzania do obrotu” określa rozdział III załącznika II do rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków.

Mieszkanie lub dom, w którym przygotowywana jest żywność wprowadzana do obrotu, czyli przygotowana na wcześniejsze zlecenie, do sprzedaży lub do dalszego gotowania w domu u klienta lub innym wskazanym przez niego miejscu)powinny być tak usytuowane, zaprojektowane i skonstruowane oraz utrzymywane w czystości i dobrym stanie i kondycji technicznej, aby uniknąć ryzyka zanieczyszczenia, w szczególności przez zwierzęta i szkodniki.

Wymogi:

Muszą być dostępne odpowiednie urządzenia, aby utrzymać właściwą higienę personelu (włącznie ze sprzętem do higienicznego mycia i suszenia rąk, higienicznymi urządzeniami sanitarnymi i przebieralniami).

Powierzchnie, które mają kontakt z żywnością muszą być w dobrym stanie, łatwe do czyszczenia i ewentualnej dezynfekcji. Należy stosować gładkie, zmywalne, odporne na korozję i nietoksyczne materiałów, chyba że przedsiębiorstwa sektora spożywczego mogą zapewnić właściwe organy, że inne użyte materiały są odpowiednie;

• Należy zapewnić warunki do czyszczenia i, w miarę potrzeby, dezynfekcji narzędzi do pracy oraz sprzętu.
• W przypadku czyszczenia środków spożywczych należy ustanowić odpowiednie przepisy, aby robić to w sposób higieniczny.
• Należy zapewnić odpowiednią ilość gorącej i/lub zimnej wody pitnej.
• należy zapewnić odpowiednie warunki i/lub udogodnienia dla higienicznego składowania i usuwania niebezpiecznych i/lub niejadalnych substancji i odpadów (zarówno płynnych, jak i stałych);
• należy zapewnić odpowiednie udogodnienia i/lub warunki dla utrzymywania i monitorowania właściwych warunków termicznych żywności.

Wszystkie czynności wykonywane przy produkcji żywności należy prowadzić w sposób zapobiegający ich zanieczyszczeniu.

3.6 Wymagania higieniczne dla zakładów produkcji i obrotu żywnością

Gdy działalność usługowa będzie obejmowała również catering lub wcześniejsze przygotowanie części posiłków lub półproduktów do przygotowania posiłków ,można również:

• odpowiednio stosowanie lokalu (innego niż prywatne mieszkanie przedsiębiorcy) ,
• najem (podnajem) lokalu, który spełnia już wymogi określone w Ustawie o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz Rozporządzeniu (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie higieny środków spożywczych (wymagania higieniczne dla zakładów produkcji i obrotu żywnością, w tym pomieszczeń w których przetwarza się lub przechowuje się żywność zostały określone w Załączniku nr II do ww. Rozporządzenia (WE) nr 852/2004).

Zgodnie z rozdziałem I tego załącznika pomieszczenia, w których wykonywane są czynności związane z produkcją i obrotem żywnością muszą być utrzymywane w czystości i zachowane w dobrym stanie i kondycji technicznej. Ich wyposażenie, wystrój i konstrukcja mają eliminować ryzyko zanieczyszczenia, w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywności.

Niektóre wymogi, dotyczące zakładów zajmujących się produkcją i obrotem żywności:

• Odpowiedni i dostateczny system naturalnej i mechanicznej wentylacji. Sysyć Powinien być skonstruowany w taki sposób, aby umożliwiał łatwy dostęp do filtrów i innych części wymagających czyszczenia lub wymiany.
• Zgodnie z ust. 3 i 4 rozdziału I ww. załącznika, musi być dostępna odpowiednia ilość ubikacji spłukiwanych wodą, podłączonych do sprawnego systemu kanalizacyjnego. Ubikacje nie mogą łączyć się bezpośrednio z pomieszczeniami, w których pracuje się z żywnością.
• Odpowiednia liczba umywalek, właściwie usytuowanych i przeznaczonych do mycia rąk Muszą mieć ciepłą i zimną bieżącą wodę i zaopatrzone w środki do mycia rąk i do higienicznego suszenia.

Na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania, dystrybucji, żywność musi być chroniona przed zanieczyszczeniem, które może spowodować, iż stanie się niezdatna do spożycia przez ludzi, szkodliwa dla zdrowia lub zanieczyszczona..

W przypadku surowców, składników, półproduktów czy wyrobów gotowych, które mogłyby sprzyjać wzrostowi mikroorganizmów chorobotwórczych lub tworzeniu się toksyn, muszą być przechowywane w temperaturach, które nie powodowałby ryzyka dla zdrowia.

Zgodnie z przepisami rozdziału IX w załączniku II do rozporządzenia (WE) 852/2004, surowce stosowane w produkcji żywności muszą mieć odpowiednią jakość zdrowotną i spełniać wymagania dotyczące, np. zawartości zanieczyszczeń, pozostałości pestycydów.

Żaden z surowców lub składników używany w produkcji żywności nie może być zaakceptowany, jeśli wiadomo, że jest, lub można podejrzewać, że może być:

• zanieczyszczony pasożytami, patogennymi mikroorganizmami,
• toksyczny, zepsuty,
• niewiadomego pochodzenia

w takim zakresie, że nawet po normalnym sortowaniu i/lub procedurach przygotowawczych lub przetwórczych, zastosowanych zgodnie z zasadami higieny, produkt końcowy nie będzie się nadawać do spożycia przez ludzi.

3.7 Wdrożenie procedury HACCP

W celu zatwierdzenia i rejestracji zakładu niezbędne jest wdrożenie i stosowanie procedury opartej na zasadach systemu HACCP.

Jest to konieczne w celu identyfikacji, analizy i kontroli zagrożeń, o której mowa w art. 5 rozporządzenia (WE) nr 852/2004. Artykuł 5 Rozporządzenia (WE) nr 852/2004 nakłada bowiem na podmioty działające na rynku spożywczym obowiązek opracowania i wdrożenia w zakładzie procedury na podstawie zasad systemu HACCP.

Procedura HACCP jest opracowywana na potrzeby kontroli wewnętrznej i ma zapewnić bezpieczeństwo żywności poprzez przestrzeganie zasad higieny. Zasady określone w ww. procedurze powinny być przestrzegane przez wszystkie osoby mające kontakt z żywnością. Na żądanie organów urzędowej kontroli żywności muszą być przedstawiane dowody potwierdzające wdrożenie i stosowanie tej procedury w zakładzie.

System HACCP :

• jest systemem nadzoru nad żywnością,
• ukierunkowany jest na likwidację bezpośrednich przyczyn zagrożeń zdrowia bezpośrednio w miejscu ich powstawania,
• powinien zapewnić bezpieczeństwo żywności, poprzez stałe monitorowanie zagrożeń biologicznych, chemicznych i fizycznych w procesie produkcji, składowania i obrotu żywnością.

Stałe monitorowanie skuteczności działania systemu HACCP powinna gwarantować prowadzona w zakładzie kontrola wewnętrzna. Jejelem jest zapewnienie przestrzegania właściwej jakości zdrowotnej żywności oraz zasad higieny w procesie produkcji i w obrocie żywnością.

Zasady procedur opartych na HACCP:

• identyfikacja wszelkich zagrożeń, którym należy zapobiec, wyeliminować lub ograniczyć do akceptowalnych poziomów (analiza zagrożeń);
• identyfikacja krytycznych punktów kontroli na etapie lub etapach, w których kontrola jest konieczna do zapobieżenia lub wyeliminowania zagrożenia lub ograniczenia go do akceptowalnych poziomów;
• ustanowienie limitów w krytycznych punktach kontroli, które oddzielają poziom akceptowalny od nieakceptowalnego w celu zapobieżenia, wyeliminowania lub ograniczenia zidentyfikowanych zagrożeń;
• ustanowienie i wprowadzenie w życie skutecznych procedur monitorowania w krytycznych punktach kontroli;
• ustanowienie działań korygujących, gdy monitoring wskazuje, że krytyczny punkt kontroli jest poza kontrolą;
• ustanowienie procedur, które powinny być regularnie wykonywane, w celu weryfikacji czy środki wyszczególnione w zasadach 1–5 działają skutecznie;
• ustanowienie dokumentów i archiwów proporcjonalnych do charakteru i rozmiaru przedsiębiorstwa spożywczego w celu wykazania skutecznego stosowania środków wyszczególnionych w zasadach 1–6.

Podczas identyfikacji i oceny zagrożeń oraz późniejszych działań w zakresie opracowywania i stosowania procedur opartych na HACCP, podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze powinien pomyśleć o:

• końcowym wykorzystaniu produktu (np. czy będzie używany do gotowania),
• kategoriach konsumentów podatnych na zagrożenia,
• danych epidemiologicznych związanych z bezpieczeństwem żywności.

Celem procedur opartych na HACCP jest skupienie się na kontroli w krytycznych punktach.. Należy stosować oddzielnie do każdego działania. W przypadku jakiejkolwiek zmiany produktu, procesu lub dowolnego etapu trzeba przejrzeć stosowane procedury opartych na HACCP i wprowadzić niezbędne zmiany. Istotne jest, aby w stosownych przypadkach zachować elastyczność przy stosowaniu procedur opartych na HACCP, biorąc pod uwagę kontekst stosowania uwzględniający charakter i zakres działania.

Wytyczne Komisji Europejskiej dotyczące wdrażania systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności obejmujących programy warunków wstępnych i procedury oparte na zasadach HACCP, uwzględniając ułatwienia/elastyczność w zakresie wdrażania w niektórych przedsiębiorstwach spożywczych (2016/C 278/01) dostępne są pod adresem Głównego Inspektoratu Sanepidu - https://gis.gov.pl/

3.8 Wymagania higieniczne / HACCP dla produkcji żywności na małą skalę

Zgodnie ze stanowiskiem Głównego Inspektoratu Sanitarnego, w przypadku produkcji żywności na małą skalę, jak na przykład domowa produkcji żywności, można rozważyć zastosowanie tzw. elastycznego podejścia do wymagań higienicznych. Jest to zgodne ze stanowiskiem zawartym w dokumencie pt. „Zbiór wytycznych w zakresie wdrażania procedur opartych na zasadach HACCP oraz ułatwień we wdrażaniu zasad HACCP w niektórych przedsiębiorstwach sektora spożywczego” opublikowanym na stronie internetowej Komisji Europejskiej oraz dostępnym na stronie internetowej Głównego Inspektoratu Sanitarnego www.gis.gov.pl.

Jednak również w przypadku niewielkich rozmiarów produkcji żywności, decydująca jest ocena ryzyka i skala zagrożeń ze względu na bezpieczeństwo żywności.

Produkcja w kuchni domowej może być prowadzona po wnikliwej analizie:

• warunków sanitarnych procesu produkcji,
• zagrożenia związanego z rodzajem żywności, która miałaby być przygotowywana,
• skali produkcji,
• grupy konsumentów, do której będzie kierowany produkt (nie każdy rodzaj żywności ze względu na ryzyko, jakie ze sobą niesie, może być wytwarzany w typowych warunkach domowych; nie każde warunki domowe pozwalają na wytworzenie każdego rodzaju środków spożywczych). Nawet produkcja czy przetwórstwo żywności na niewielką skalę, ze względu na rodzaj żywności tzw. wysokiego ryzyka, może eliminować możliwość elastycznego podejścia w zakresie procedur kontroli wewnętrznej.

Podmiot działający na rynku spożywczym może sam, we własnym zakresie ustalić metody i sposób przeprowadzania kontroli wewnętrznej, dostosowanej do wielkości i profilu działalności. Przy opracowywaniu procedury można korzystać z poradników wdrażania dobrej praktyki higienicznej (GHP), dobrej praktyki produkcyjnej (GMP) oraz zasad systemu HACCP dla poszczególnych branż sektora spożywczego.

Pamiętaj!

Z uwagi na brak wymagań szczegółowych dotyczących higieny, kwestie spełniania tych wymagań w danym zakładzie rozpatrywane są indywidualnie w oparciu o:

• ocenę zagrożenia, biorąc pod uwagę istniejące warunki (w tym wielkość i rozmieszczenie pomieszczeń),
• rodzaj żywności oraz
• zakres wykonywanych czynności.

W sprawach szczegółowych dotyczących konkretnej działalności oraz w przypadku wątpliwości interpretacyjnych, istnieje możliwość zwracania się do właściwej ze względu na siedzibę zakładu powiatowej stacji sanitarno-epidemiologicznej.

3.9 Przed zatwierdzeniem zakładu (odbiór lokalu) – kontrola pracownika sanepidu

Pracownik właściwej stacji sanitarno-epidemiologicznej przeprowadza kontrolę zakładu. Sprawdza spełnienie wymagań higienicznych, W tym HACCP, GHP, GMP. Na tej podstawie dany zakład jest wpisywany jest do rejestru zakładów nadzorowanych przez inspekcję.

Przed rozpoczęciem działalności będzie kontrolowane:

• zagospodarowanie kuchni domowej, w której będzie produkowana żywność z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu,
• Miejsce, w których żywność będzie przechowywana,
• wdrożenie zasad higieny.

Dobra praktyka higieniczna (Good Hygienic Practice - GHP) to działania, które muszą być podjęte oraz warunki higieniczne, które muszą być spełniane i kontrolowane na wszystkich etapach produkcji lub obrotu, aby zapewnić bezpieczeństwo żywności.

Dobra praktyka produkcyjna (Good Manufacturing Practice - GMP) - to w odniesieniu do produkcji żywności- działania, które muszą być podjęte, oraz warunki, które muszą być spełniane, aby produkcja żywności odbywała się w sposób zapewniający bezpieczeństwo żywności, zgodnie z jej przeznaczeniem.

W odniesieniu do produkcji materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością ma zastosowanie dobra praktyka produkcyjna, w rozumieniu art. 3 lit. a rozporządzenia (WE) nr 2023/2006 z dnia 22 grudnia 2006 r. w sprawie dobrej praktyki produkcyjnej w odniesieniu do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością zwanego dalej "rozporządzeniem nr 2023/2006".

Punkty kontroli uznawane za krytyczne:

• przyjęcie surowców,
• czas i temperatura przechowywania środków spożywczych,
• warunki produkcji, obróbka wstępna, obróbka termiczna,
• wydawanie i przechowywanie gotowych potraw,
• warunki przechowywania żywności.

Wszystkie wymienione wyżej działania muszą być udokumentowane. System HACCP przewiduje, że w każdym zakładzie należy przestrzegać zasad dobrej praktyki higienicznej GHP. Do najważniejszych punktów dobrej praktyki należą:

• higiena osobista osób mających kontakt z żywnością,
• zaopatrzenie w wodę,
• usuwanie odpadów oraz ścieków,
• mycie oraz dezynfekcja urządzeń, naczyń i sprzętów,
• kontrola obecności szkodników,
• szkolenia i kwalifikacje pracowników,
• kontrola wartości zdrowotnej środków spożywczych i przestrzegania higieny.

W czasie procedury odbioru lub kontroli pracownik sanepidu ma obowiązek kontrolować wszystkie pomieszczenia, które znajdują się w lokalu. Sprawdza stan techniczny budynku, maszyn i urządzeń oraz wymaganą prawem dokumentację, tj. m.in.:

1. Projekt technologiczny lokalu – dokument, który musi posiadać każdy bar czy mała gastronomia. Jest niezbędny podczas odbioru lokalu. Warto udać się do stacji sanitarno-epidemiologicznej i dowiedzieć się,go prawidłowo sporządzić . Pracownik sanepidu powinien podpowiedzieć, kto może wykonać taką dokumentację (polecić sprawdzoną firmę lubarchitekta).

2. Dokumentacja HACCP wraz z Dobrą Praktyką Higieniczną i Produkcyjną (GHP-GMP).

3. Książeczka kontroli – dokument, który musi posiadać każda mała gastronomia. Taką książeczkę można kupić w sklepie papierniczym.

4. Wyniki badania wody – badanie przeprowadza sanepid przed odbiorem lokalu. Badanie należy powtarzać systematycznie, tj. raz na kilka lat. Koszt badania wody zależy od jego zakresu. Częściowe badanie dla małych gastronomii kosztuje do 60 zł. Natomiast całościowe badanie dla dużych lokali gastronomicznych może być nieco droższe.

Jeśli w wyniku kontroli okaże się, że w zakładzie są tylko niedociągnięcia, a spełnia on wszystkie wymagania dotyczące warunków i wyposażenia, to PIWS może wydać tzw. zatwierdzenie warunkowe zakładu. Jest ono ważne przez trzy miesiące. Po tym czasie należy ponownie złożyć wniosek o zatwierdzenie zakładu. Jeśli podczas nowej kontroli, która odbędzie się w ciągu trzech miesięcy, okaże się, że:

• zakład spełnia wymagania, wówczas zostanie wydana decyzja o bezwarunkowym zatwierdzeniu;
• mimo usunięcia uchybień zakład nadal nie spełnia wymagań, organ może przedłużyć zatwierdzenie o kolejne trzy miesiące. Po tym czasie należy ponownie złożyć wniosek o zatwierdzenie zakładu. Zatwierdzenie warunkowe nie może trwać dłużej niż sześć miesięcy;
• w zakładzie są poważne nieprawidłowości, wówczas organ odmawia zatwierdzenia zakładu.

3.10 Wpis do rejestru zakładów podlegających urzędowej kontroli sanitarnej

Po wydaniu decyzji o zatwierdzeniu (nawet warunkowym), urząd wydaje zaświadczenie o wpisie zakładu do rejestru zakładów podlegających urzędowej kontroli sanitarnej. Taki dokument zawiera numer wpisu i jest potwierdzeniem, że zakład znajduje się pod nadzorem inspekcji sanitarnej.

Urząd wydaje zaświadczenie w ciągu 14 dni od zatwierdzenia (także warunkowego) zakładu.

3.11 Środki transportu żywności

Bez względu na sposób przygotowywania posiłków – w domu klienta czy w wynajętym lokalu, zawsze trzeba pamiętać o wymogach stawianych środkom transportu żywności. .

Odpowiedniego dostosowania wymaga również środek transportu, który będzie służył przedsiębiorcy do przewozu środków spożywczych. Zgodnie z rozdziałem IV załącznika II do rozporządzenia (WE) 852/2004:

• środki transportu do przewozu środków spożywczych muszą być utrzymywane w czystości i w dobrym stanie technicznym, aby chronić żywność przed zanieczyszczeniem,
• muszą być tak zaprojektowane i skonstruowane, by możliwe było ich właściwe czyszczenie i/lub dezynfekcja;
• pojemniki w pojazdach i/lub kontenerach nie mogą być używane do transportowania niczego poza środkami spożywczymi, jeśli mogłoby to prowadzić do zanieczyszczenia;
• gdy transportery i/lub kontenery są wykorzystywane do przewożenia czegokolwiek poza środkami spożywczymi lub do przewożenia różnych środków spożywczych jednocześnie, musi być zapewnione skuteczne rozdzielenie produktów;
• duże ilości środków spożywczych w postaci płynu, granulatu lub proszku muszą być transportowane w pojemnikach i/lub kontenerach/zbiornikach przeznaczonych do transportu środków spożywczych. Takie kontenery muszą być oznaczone w widoczny i nieścieralny sposób, w jednym lub w kilku językach Wspólnoty. Należy wskazać, że są one używane do transportu żywności lub muszą być oznaczone „tylko dla środków spożywczych”;
• gdy transportery i/lub kontenery zostały użyte do przewożenia czegokolwiek innego poza środkami spożywczymi lub do przewożenia różnych środków spożywczych, konieczne jest skuteczne czyszczenie między przewożeniem ładunków, aby uniknąć ryzyka zanieczyszczenia;
• środki spożywcze w transporterach i/lub kontenerach muszą być tak rozmieszczone i zabezpieczone, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczenia;
• w miarę potrzeby, transportery i/lub kontenery wykorzystywane do przewożenia środków spożywczych muszą być przystosowane do utrzymania ich właściwej temperatury. Jeżeli to konieczne, zaprojektowane tak, aby umożliwić kontrolowanie tych temperatur.

Środek transportu również wymaga zatwierdzenia przez PWIS. We wniosku należy określić markę samochodu, numer rejestracyjny, załączyć kopie dowodu rejestracyjnego. Samochód przed zatwierdzeniem i zweryfikowaniem, czy spełnia wymogi określone w Rozporządzeniu (WE) 852/2004 będzie podlegał oględzinom. Warto również przygotować lub zlecić profesjonaliście przygotowanie m.in. instrukcji mycia i dezynfekcji pojazdu, instrukcji kontroli temperatury, szczególnie jeżeli nie dysponujesz samochodem chłodnią, a chcesz dostosować samochód osobowy do wymogów określonych dla środków transportu, przeznaczonych do przewozu środków spożywczych.

3.12 Obowiązek znakowania wprowadzanej do obrotu żywności

Żywność produkowana w kuchni domowej i wprowadzona do obrotu powinna być oznakowana.,

Traktują o tym przepisy:

• rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności,
• zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006,
• uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz
• rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. Urz. UE L 304 z 21.11.2011, str. 18

w szczególności w zakresie zawartości niektórych substancji lub produktów powodujących alergię lub reakcję nietolerancji, wymienionych w załączniku II tego Rozporządzenia (tj. m.in. zbóż zawierających gluten, skorupiaków, jaj, ryb, orzeszków ziemnych, soi, mleka, selera i niektórych produktów pochodnych tych produktów).

3.13 Szczególne wymagania dla środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty

Możesz dostać zlecenie polegającego na przygotowaniu posiłków, dla dzieci i młodzieży w szkołach, przedszkolach, żłobkach. Pamiętaj, że posiłki takie muszą spełniać szczególne wymogi określone w art. 52c Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia oraz w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 26 lipca 2016 r. w sprawie grup środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty oraz wymagań, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w tych jednostkach.

Środki spożywcze stosowane w ramach żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w jednostkach systemu oświaty, muszą m.in. spełniać odpowiednie wymagania dla danej grupy wiekowej, wynikające z aktualnych norm żywienia dla populacji polskiej.

3.14 Orzeczenie dla celów sanitarno-epidemiologicznych / „książeczka sanepidowska”

Na podstawie art. 59 ust. 2 Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, osoba pracująca w styczności z żywnością powinna uzyskać orzeczenie lekarskie dla celów sanitarno-epidemiologicznych o braku przeciwwskazań do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby. Jest ono określone przepisami o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. W praktyce stosowana jest nadal tzw. „książeczka sanepidowska”, w której lekarze medycyny pracy wykonują stosowy wpis.

Takie orzeczenie lub stosowny wpis w książeczce potwierdzają cynegatywny wynik na nosicielstwo bakterii Salmonella jest niezwykle istotny, szczególnie w przypadku usług polegających na gotowaniu w domu u klienta.

Jak już wiesz,, jeżeli gotowanie ,odbywa się od podstaw w domu klienta , to że przedsiębiorca – kucharz nie podlega obowiązkom zatwierdzania i rejestracji lokalu produkującego żywność, chyba że również gotuje np. w domu. Działalność taka nie podlega kontroli Sanepidu. W przypadku ewentualnego zatrucia zleceniobiorcy lub jego gości, wówczas przydaje się ważna książeczka sandpidowską , w celu zabezpieczenia sytuacji prawnej przedsiębiorcy. Dobrze podpisać stosowną umowę zlecenia, poruszającą kwestie ograniczenia odpowiedzialności (patrz pkt 11 poniżej).

3.15 Odpowiedzialność producenta za bezpieczeństwo żywności

Producent żywności, tj. kucharz przygotowujący potrawy w domu u klienta albo przygotowujący catering u siebie w domu lub innym przystosowanym do tego miejscu, odpowiada za bezpieczeństwo żywności dla zdrowia i życia człowieka.

Zgodnie z art. 14 Rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności żaden niebezpieczny środek spożywczy nie może być wprowadzany na rynek.

Środek spożywczy jest uznawany za niebezpieczny, jeżeli uważa się, że jest szkodliwy dla zdrowia lub nie nadaje się do spożycia przez ludzi. Za zgodną ze szczegółowymi przepisami wspólnotowymi regulującymi bezpieczeństwo żywności jest uważana żywność bezpieczna pod względem czynników objętych szczegółowymi przepisami Wspólnoty.

Zgodnie z art. 17 ww. Rozporządzenia (WE) 178/2002 , podmioty prowadzące przedsiębiorstwo spożywcze obowiązane są zapewnić:

• zgodność żywności z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą, i
• kontrolowanie przestrzegania tych wymogów.

Oznacza ta podwyższony obowiązek tzw. należytej zawodowej staranności. Dlatego też istotne jest ubezpieczenie się od odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzonej działalności.

3.16 Umowa z klientem

Umowa o przygotowanie posiłku w domu klienta będzie nazywana najczęściej umową zlecenia lub umową o świadczenie usług. Jednak do niej zawsze będziemy stosować przepisy dotyczące umowy zlecenie z kodeksu cywilnego, na zasadzie art. 750 k.c.

Umowa nie musi mieć formy pisemnej. Jednak w pewnych okolicznościach warto, aby umowa została podpisana przez strony. Usługa polegająca na gotowaniu w domu u klienta nie podlega kontroli inspekcji sanitarnej. Jednak podczas takiego gotowania istnieje wiele czynników ryzyka, które mogą doprowadzić do potencjalnego zatrucia pokarmowego, szkód w kuchni, a tym samym pociągnięcia kucharza do odpowiedzialności. Taka umowa odpowiednio sformułowana może również zapewnić większą wiarygodność przedsiębiorcy w oczach klienta, poprzez odpowiednie oświadczenia przedsiębiorcy na temat standardów wykonywanej działalności.

Przykładowo transport produktów lub posiłków może być okolicznością potencjalnego ryzyka wpływającą na ich stan fizyczny i przydatność do spożycia. Gdy przedsiębiorca sam lub wraz z klientem kupuje produkty na imprezę i przedsiębiorca przewozi je do domu klienta, ważne, aby środek transportu był odpowiednio dostosowany do przewozu żywności. Najlepiej, by został dopuszczony przez inspektorat sanitarny. W przypadku, gdy klient zobowiązuje się zakupić (dostarczyć) produkty do przygotowania dania, wówczas przedsiębiorca nie ma wpływu na sposób transportu i przechowywania tych produktów. Jeżeli np. mięso zostanie pozostawione w samochodzie w upale, to prawdopodobieństwo późniejszego zatrucia pokarmowego wzrasta. Na taką okoliczność, warto w umowie zastrzec klauzulę, że przedsiębiorca (zleceniobiorca) podejmujący się przygotowania posiłków z produktów dostarczonych przez klienta nie odpowiada za ich jakość. Za stan i zdolność do spożycia klient (zleceniodawca) przyjmuje wyłączną odpowiedzialność. Gdy za transport produktów odpowiada przedsiębiorca, warto w takiej umowie zaznaczyć, iż oświadcza on, że środek transportu, z którego korzysta spełnia wymogi dla środków transportu przeznaczonych do transportu żywności i został zatwierdzony przez właściwy inspektorat sanitarny.

Wpisanie w umowie, iż przedsiębiorca legitymuje się aktualnym orzeczeniem dla celów sanitarno-epidemiologicznym zwiększa jego wiarygodność., w umowie z klientem warto zamieścić klauzulę, że na życzenie klienta (zleceniodawcy), przedsiębiorca (zleceniobiorca) będzie korzystał z jego sprzętu kuchennego, piekarnika, urządzeń (np. blendera, miksera, etc.) I klient odpowiada za ich stan techniczny i czystość, przydatność do obróbki żywności, produktów które będą użyte do sporządzenia posiłku.

3.17 Podstawy prawne

1. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. 2021.162 t.j.),
2. Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885),
3. Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia (tj. Dz. U. 2022.2132 t.j.);
4. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 852/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych,
5. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 852/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych,
6. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 178/2002 z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego
7. Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 maja 2007 r. w sprawie wzorów dokumentów dotyczących rejestracji i zatwierdzania zakładów produkujących lub wprowadzających do obrotu żywność podlegających urzędowej kontroli Państwowej Inspekcji Sanitarne (Dz. U. z 2007 r. Nr 106, poz. 730).
8. Ustawa Kodeks Cywilny z dnia 23 kwietnia 1963 r. ( Dz. U. 2022 .1360 t.j.)

Stan prawny - 31.01.2023