„Jak zostać producentem czekolady?”

Zastanawiasz się nad stworzeniem własnego pomysłu na biznes? Jesteś fanem/fanką słodyczy, a dzień bez czekolady oceniasz jako stracony?

Zdecydowanie musisz zapoznać się z pomysłem na biznes „Jak stworzyć manufakturę czekolady” oraz przygotowanym do niego otoczeniem prawnym!

W niniejszym opracowaniu dowiesz się jak założyć i prowadzić działalność gospodarczą polegającą na produkcji czekolady, wyrobów czekoladowych i czekoladopodobnych.

W naszym opracowaniu przedstawimy Ci jak możesz rozpocząć prowadzenie działalności oraz w jakiej formie możesz ją prowadzić. Dowiesz się m.in także, jak zgodnie z przepisami produkować czekoladę i wyroby czekoladopodobne oraz jak zatrudniać pracowników.

Z niniejszego opracowania mogą także skorzystać przedsiębiorcy, którzy chcieliby prowadzić inną działalność polegającą na produkcji produktów spożywczych oraz ich sprzedaży.

Po dokładnej analizie naszego opracowania, dowiesz się, jakie akty prawa regulują działalność w zakresie produkcji i odsprzedaży czekolady oraz z jakimi regulacjami prawa powinieneś się wcześniej zapoznać. 

Przeczytaj poniższe opracowanie i wraz z nami zaplanuj swój biznes, realizując swoje marzenia!

Jeżeli chcesz rozpocząć prowadzenie działalności w zakresie produkcji czekolady i wyrobów czekoladowych, na początek zadecydować, w jakiej formie chcesz prowadzić swoje przedsiębiorstwo.

Nie istnieją ograniczenia bądź zakazy, wskazujące w jakiej formie powinna być prowadzona opisywana działalność.

Warto więc zadecydować, czy chcesz prowadzić swoje przedsiębiorstwo samodzielnie, czy wraz z wspólnikami, a następnie wybrać formę najbliżej odpowiadającą Twoim oczekiwaniom i potrzebom.

Działalność przedstawiana w niniejszym opowiadaniu może być prowadzona w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, spółki prawa handlowego (spółki kapitałowej (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna) oraz spółki osobowej (spółka jawna, komandytowa, komandytowo-akcyjna)).

Wszystkie działalności gospodarcze zostały szeroko przedstawione w materiale publikowanym w serwisie Mikroporady.pl, jeżeli po przeczytaniu poniższego opracowania będziesz miał wątpliwości, koniecznie go przeczytaj!

Czytaj także:

 Poradnik – Wybór formy działalności

Jeżeli uznasz, że chcesz prowadzić swoją firmę wraz z inną osobą, bardzo dobrym pomysłem może okazać się przygotowanie wstępnego projektu porozumienia o współpracy. Przygotowanie takiego dokumentu pozwoli Ci uniknąć konfliktów i nieporozumień w przyszłości.

Zobacz także:

 Poradnik – Formy opodatkowania działalności

2.1. Jednoosobowa działalność gospodarcza

Najprostszą formą prowadzenia działalności gospodarczej jest jednoosobowa działalność gospodarcza uregulowana w ustawie z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny („Kodeks cywilny”, „k.c.”), oraz ustawie o centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej i punkcie informacji dla przedsiębiorcy z dnia 6 marca 2018 r.. Jednoosobowa działalność gospodarczej jest odpowiednia przede wszystkim dla małych przedsięwzięć, jednakże nie wyklucza to prowadzenia większej działalności w tej formie. Istotą jednoosobowej działalności gospodarczej jest działanie przedsiębiorcy we własnym imieniu i na własny rachunek. Oznacza to, że przedsiębiorca prowadzący działalność w tej formie jest jedyną osobą ponoszącą pełną odpowiedzialność związaną z prowadzeniem działalności. Zatem prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą będziesz wyłącznie uprawniony do podejmowania wszelkich decyzji, w tym w przedmiocie zarządzania firmą, jednakże będziesz również wyłącznie odpowiedzialnym z tytułu wszelkich zobowiązań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym zobowiązań finansowych.

Oznacza to, że przedsiębiorca prowadzący działalność w tej formie jest jedyną osobą ponoszącą pełną odpowiedzialność związaną z prowadzeniem działalności. Zatem prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą będziesz wyłącznie uprawniony do podejmowania wszelkich decyzji, w tym w przedmiocie zarządzania firmą, jednakże będziesz również wyłącznie odpowiedzialnym z tytułu wszelkich zobowiązań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym zobowiązań finansowych.

Jednoosobowa działalność gospodarcza jest przedsiębiorstwem, które możesz prowadzić samodzielnie lub według własnego uznania zatrudniać w nim pracowników/członków swojej rodziny.

Aby rozpocząć działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej konieczne jest dokonanie wpisu do Centralnej Ewidencji i Działalności Gospodarczej („CEIDG”), czyli ewidencji przedsiębiorców będących osobami fizycznymi. Na marginesie warto przypomnieć, że termin „osoba fizyczna” stanowi prawne określenie człowieka od chwili urodzenia do chwili śmierci.

Wpisu dokonuje się na bezpłatny wniosek, którym jest formularz elektroniczny zamieszczony na stronie CEIDG. Dokonanie wpisu oznacza wprowadzenie do systemu teleinformatycznego danych ewidencyjnych oraz informacyjnych wskazanych w formularzu. Co do zasady wpis powinien nastąpić nie później niż w dniu roboczym następującym po dniu wpływu do CEIDG wniosku o wpis.

Istnieje kilka sposobów złożenia wniosku do CEIDG.

Po pierwsze, wniosek o wpis można przygotować przez Internet i złożyć go online. W tym celu konieczne jest uprzednie utworzenie i aktywowanie specjalnego konta w systemie informatycznym. Aby skorzystać z tego trybu musisz posiadać kwalifikowany podpis elektroniczny lub podpis zaufany.

Po drugie, wniosek o wpis można przygotować przez Internet i podpisać w wybranym urzędzie gminy. Przygotowanemu wnioskowi zostanie nadany określony kod, który zostanie udostępniony osobie wypełniającej wniosek. Kod ten należy zachować i podać urzędnikowi w gminie, dzięki czemu urzędnik będzie mógł odnaleźć wypełniony wniosek w systemie, wydrukować go i przedłożyć przedsiębiorcy do podpisu. W tym przypadku nie musisz posiadać kwalifikowanego podpisu elektronicznego ani podpisu zaufanego, gdyż wniosek jest podpisywany przez Ciebie własnoręcznie w wybranym urzędzie gminy. Musisz jednak pamiętać, że między złożeniem wniosku online, a wizytą w urzędzie gminy w celu jego podpisania nie może upłynąć więcej niż 7 dni.

Po trzecie, możesz wydrukować formularz stanowiący wniosek o wpis w CEIDG i uzupełnić go ręcznie. Wypełniony w ten sposób wniosek możesz złożyć osobiście w urzędzie gminy lub przesłać go za pośrednictwem tradycyjnej poczty.

Zobacz także:

Poradnik - Wybór formy działalności

2.2. Spółka cywilna

Spółka cywilna uregulowana została w Kodeksie cywilnym. W rzeczywistości spółka cywilna jest jedynie umową zawartą przez co najmniej dwóch przedsiębiorców mocą której strony umowy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności poprzez wniesienie wkładów. Umowa spółki cywilnej musi zostać zawarta w formie pisemnej.

Prowadzenie działalności w formie spółki cywilnej będzie dla Ciebie odpowiednie, jeżeli chcesz wprowadzić czekoladę na rynek wspólnie z kimś, kto miał wkład w jej opracowanie i w związku z tym chcecie razem czerpać z niej zysk, a jednocześnie planowane przez was przedsięwzięcie nie ma zbyt dużej skali. Oczywiście, tak jak w przypadku jednoosobowej działalności gospodarczej, nie ma przeszkód aby w formie spółki cywilnej prowadzić również działalność gospodarczą w większym rozmiarze. Należy jednak pamiętać, że za zobowiązania zaciągnięte w ramach spółki cywilnej odpowiedzialni są wszyscy wspólnicy solidarnie całym swoim majątkiem.

Wkład wspólnika spółki cywilnej może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Jednak należy pamiętać, że w przypadku, gdy wkładem ma być nieruchomość, to umowa spółki cywilnej będzie wymagać formy aktu notarialnego.

Co istotne, pomimo braku podmiotowości prawnej spółka cywilna posiada NIP i REGON oraz może być płatnikiem podatku VAT. Przy czym płatnikami podatku dochodowego w spółce są poszczególni jej wspólnicy. 

Podsumowując, w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej należy pamiętać, że spółka prawa cywilnego jest jedynie umową, zatem nie może być podmiotem praw i obowiązków, a w konsekwencji wpisowi do rejestru przedsiębiorców podlegają poszczególnymi wspólnicy (strony umowy) spółki cywilnej.

Czytaj także:

 Umowa spółki cywilnej – wzór z komentarzem prawnym

 Eksperta prawa odpowiada - Działalność gospodarcza, a spółka cywilna

2.3. Spółki prawa handlowego

Istotą spółki jest zrzeszenie osób lub kapitału w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Spółki prawa handlowego uregulowane zostały w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych („Kodeks spółek handlowych”, „k.s.h.”). Podstawowym podziałem spółek handlowych jest podział na spółki osobowe i spółki kapitałowe.

Prowadzenie działalności w formie spółki handlowej będzie dla Ciebie odpowiednie, jeżeli już na początku wiesz, że Twoja działalność wkrótce nabierze znacznych rozmiarów.

Spółka osobowa będzie dla Ciebie lepszym wyborem, jeżeli przy tworzeniu swoich produktów ściśle współpracujesz ze współpomysłodawcą produktów i razem chcecie je rozwijać i wprowadzać na rynek. Spółkami osobowymi są spółki zrzeszające wspólników w celu wykonywania działalności gospodarczej, której podstawą jest praca wykonywana przez wspólników osobiście. Odpowiedzialność za zobowiązania spółki ponoszą solidarnie spółka i wspólnicy całym swoim majątkiem. Spółkami osobowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa oraz spółka komandytowo-akcyjna. Spośród tych spółek jedynie spółka partnerska zastrzeżona została dla osób wykonujących określone zawody do których nie zaliczają się zawody związane z produkcją czekolady. Zatem jeżeli chcesz prowadzić działalność gospodarczą w formie spółki osobowej, a Twój biznes polega na produkcji i wprowadzeniu na rynek produktów czekoladowych, pozostaje Ci do wyboru spółka jawna, komandytowa lub komandytowo-akcyjna.

Natomiast spółkę kapitałową powinieneś wybrać, jeżeli masz pomysł, który ma potencjał, lecz nie dysponujesz środkami pieniężnymi niezbędnymi do jego realizacji. Spółkami kapitałowymi są spółki zrzeszające kapitał. Co do zasady w spółkach kapitałowych brak jest więzi osobistej pomiędzy działalnością prowadzoną przez spółkę, a wspólnikami. Konsekwencją tego jest zasada nieponoszenia przez wspólników spółek kapitałowych odpowiedzialności za zobowiązania spółki wobec osób trzecich. Spółkami kapitałowymi są: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółka akcyjna.

Właściwym rejestrem przedsiębiorców dla spółek prawa handlowego jest Krajowy Rejestr Sądowy („KRS”) uregulowany w ustawie z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym („ustawa o KRS”). Krajowy Rejestr Sądowy jest prowadzony przez sądy rejonowe, dlatego wniosek o wpis powinien zostać złożony do sądu rejonowego właściwego ze względu na siedzibę spółki. Zasady postępowania o dokonanie wpisu znajdują się w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego.

Co do zasady wpisu do KRS dokonuje się na wniosek uprawnionego podmiotu zgodnie z zasadami reprezentacji wskazanymi w Kodeksie spółek handlowych lub w umowie spółki. Wniosek o wpis do KRS podlega obligatoryjnej opłacie za dokonanie wpisu w wysokości 500 zł oraz opłacie za ogłoszenie w Monitorze Sądowym i Gospodarczym  w wysokości 100 zł.

Tak, jak w przypadku wpisu do CEIDG, istnieje kilka sposobów dokonania wpisu do KRS.

Przede wszystkim, możliwe jest złożenie wniosku w formie papierowej. Wniosek musi być złożony na formularzu urzędowym, który należy prawidłowo wypełnić, tzn. zgodnie z instrukcją w nim zamieszczoną. Wzory formularzy dostępne są w siedzibach sądów rejonowych oraz na stronie internetowej Ministerstwa Sprawiedliwości.

Drugi sposób polega na złożeniu wniosku na formularzu udostępnionym w systemie teleinformatycznym. Jednakże taki wniosek powinien zostać opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub podpisem zaufanym.

Ponadto, pamiętaj, że obowiązuje Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 stycznia 2015 r. w sprawie sposobu i trybu składania wniosków o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego dotyczących spółek, których umowę zawarto przy wykorzystaniu wzorca umowy spółki udostępnionego w systemie teleinformatycznym. Tryb ten polega na tym, że wnioskodawca przygotowuje wniosek w postaci formularzu udostępnionego w systemie teleinformatycznym oraz wytwarza w systemie dokumenty stanowiące załączniki do wniosku (o ile nie można ich dołączyć na podstawie przepisów odrębnych od ustawy o KRS), a następnie podpisuje go za pomocą podpisu elektronicznego. W tym przypadku opłata za wpis będzie niższa niż przy pozostałych sposobach.

Zobacz także:

 Wyszukiwarka – Wzory - Umowy Spółki wraz z komentarzami ekspertów prawa

3.1. Źródła finansowania działalności

3.1.1. Dotacje z urzędu pracy

Jeżeli posiadasz status osoby bezrobotnej, nie jesteś studentem studiów dziennych oraz w okresie 12 miesięcy przed złożeniem wniosku o otrzymanie dotacji nie prowadziłeś działalności gospodarczej, a obecnie prowadzisz jednoosobową działalność gospodarczą, to możesz ubiegać się o bezzwrotną dotację z urzędu pracy.

Pomimo spełnienia powyższych kryteriów urząd pracy odmówi przyznania dotacji, jeżeli w okresie 12 miesięcy przed złożeniem wniosku bez uzasadnienia odmówiłeś przyjęcia propozycji zatrudnienia, przygotowania zawodowego lub stażu.

Dotacja nie będzie Ci przysługiwać również w sytuacji, gdy w ciągu dwóch lat przed złożeniem wniosku popełniłeś przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu.

Wniosek o udzielenie dotacji z urzędu pracy może być uwzględniony tylko raz i wyłącznie przez jeden urząd.

Wysokość dotacji różni się w zależności od urzędu pracy ją przydzielającego. W każdym przypadku dotacja nie może jednak wynosić więcej niż równowartość sześciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw.

Jeżeli urząd pracy uwzględni wniosek zawierana jest umowa.

Środki finansowe pochodzące z dofinansowania muszą zostać wykorzystane zgodnie ze złożonym wnioskiem i umową. Zgodność ma dotyczyć zarówno celu ich wydatkowania, jak i terminu. W przeciwnym razie, jak również w sytuacji, gdy jednoosobowa działalność gospodarcza będzie prowadzona krócej niż 12 miesięcy, będziesz zobowiązany do zwrotu urzędowi pełnej kwoty udzielonej dotacji.

3.1.2. Środki unijne

Fundusze unijne stanowią potencjalne źródło finansowania mikro, małych oraz średnich firm. Ich celem jest poprawienie konkurencyjności mniejszych firm. Warto skorzystać ze środków unijnych jak najszybciej, bowiem z informacji podawanych przez Ministerstwo Finansów wynika, że w przeciągu następnych kilku lat dotacje mają być zastępowane kredytami, poręczeniami i pożyczkami udzielanymi na preferencyjnych warunkach przez pośredników finansowych takich jak banki lub fundusze pożyczkowe i poręczeniowe.

Jeżeli jesteś zainteresowany pozyskaniem środków finansowych z Unii Europejskiej, w pierwszej kolejności powinieneś udać się do Centralnego Punktu Informacyjnego Funduszy Europejskich w Warszawie lub Głównego Punktu Informacyjnego Funduszy Europejskich w poszczególnych miastach wojewódzkich („Punkt Informacyjny”), w których można uzyskać szczegółowe informacje w zakresie możliwości pozyskania dotacji na daną działalność. Przede wszystkim dowiesz się jakie programy unijne są aktualnie realizowane, jakie musisz spełniać kryteria i do kiedy trwa nabór wniosków do danego programu. Konsultacje w Punkcie są bezpłatne. Punkty Informacyjne prowadzą również konsultacje w formie telefonicznej.

Innym miejscem, w którym możesz uzyskać informacje na temat aktualnych programów pomocowych jest Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości („PARP”). W jej ramach funkcjonuje specjalna infolinia obsługiwana przez ekspertów udzielających informacji na temat obsługiwanych przez PARP programów.

W ramach PARP uruchomione zostały programy operacyjne „Inteligentny Rozwój”, „Polska Wschodnia”, „Wiedza Edukacja Rozwój”, „Fundusze Norweskie”. Program „Inteligentny Rozwój” skierowany jest przede wszystkim do małych i średnich przedsiębiorców. W jego ofercie znajdziesz projekty mające na celu przyczynienie się do rozwoju realizujących je podmiotów np. poprzez ekspansję na nowe rynki lub ulepszenie oferowanych produktów.

Program „Wiedza Edukacja Rozwój” również adresowany jest do małych i średnich przedsiębiorców. Projekty w ramach tego programu mają m.in. przyczynić się do aktywizacji zawodowej ludzi młodych.

Szczególnie ciekawe projekty oferowane są dla małych i średnich przedsiębiorstw oraz przedsiębiorstw typu start-up w ramach programu „Polska Wschodnia”, który jest realizowany na terenie województw: lubelskiego, podkarpackiego, podlaskiego, świętokrzyskiego lub warmińsko-mazurskiego.

Warto śledzić terminy naboru wniosków do poszczególnych projektów korzystając z harmonogramu zamieszczonego oficjalnej strony PARP (https://www.parp.gov.pl/harmonogram-naborow?sort=end&display=round).

Poprawne przygotowanie wniosku jest czasochłonne, dlatego też warto udać się do profesjonalisty po pomoc w tym zakresie.

Czytaj także:

 Porada – Jak wybrać źródła i otrzymać dofinansowanie na otwarcie działalności gospodarczej – krok po kroku 

Poradnik – Przykładowe Rodzaje Finansowania Działalności

3.1.3. Anioł biznesu

Warto również rozważyć współpracę z aniołem biznesu. Mianem anioła biznesu określa się prywatnego inwestora, który wspiera innych przedsiębiorców poprzez inwestycję własnego kapitału w rozwój ich działalności. Anioły biznesu najczęściej działają w sektorze start-upów. W zamian za partycypację w kosztach danego przedsięwzięcia anioł biznesu oczekuje niewielkich udziałów i odpowiadającego tym udziałom zysku. Największą zaletą tej formy finansowania jest niemalże natychmiastowe uzyskanie niezbędnych środków pieniężnych oraz brak obowiązku spłaty odsetek od kwoty pożyczki tak jak ma to miejsce w przypadku kredytu bankowego. Warto dodać, że z pomocy aniołów biznesu korzystały na początku takie firmy jak Apple, czy Starbucks.

Najprostszą drogą na pozyskanie anioła biznesu jest zwrócenie się do instytucji zrzeszającej osoby chętne do inwestowania w perspektywiczne projekty. W Polsce jedną z najstarszych i najpopularniejszych instytucji tego typu jest PolBAN Business Angel Club z siedzibą w Bydgoszczy i biurem w Warszawie. W pierwszej kolejności polecamy jednak dokonać rozpoznania, czy na lokalnym rynku nie ma podmiotu, który chciałaby wesprzeć Twój biznes. Firmy często chętnie wspierają lokalne przedsięwzięcia, inwestycje lub po prostu osoby pochodzące z ich regionu.

Zobacz także:

Słowniczek - Anioł Biznesu

Słowniczek - Venture Capital

3.1.4. Kredyt bankowy

Jeżeli nie masz możliwości skorzystania z wyżej wskazanych źródeł finansowania możesz rozważyć zawarcie z bankiem umowy kredytu. Kredyt bankowy stanowi wygodne rozwiązanie dla przedsiębiorcy, gdyż umożliwia sfinansowanie wszelkich inwestycji. Ubiegając się o kredyt powinieneś skonsultować się z doświadczonym doradcą. Oprócz tego Twój pomysł na biznes będzie podlegać indywidualnej ocenie banku. Bank sprawdzi również Twoją zdolność kredytową i dopiero wtedy zaproponowane zostaną Ci warunki kredytu.

Zwróć uwagę, że pracownik banku przedstawiający warunki kredytu będzie podkreślał konkurencyjność oferty na rynku. Warto jednak samemu dokonać porównania ofert różnych banków. W ten sposób już na początku możesz zaoszczędzić część pieniędzy, które przeznaczyłbyś na spłatę odsetek w przypadku zawarcia umowy kredytu z pierwszym bankiem.

Istotna jest także kwestia waluty kredytu. Najbezpieczniejszym rozwiązaniem będzie uzyskanie i spłata kredytu w walucie, w której zarabiasz. Rozumiemy jednak, że bank może zaoferować Ci atrakcyjny kredyt w walucie obcej. Musisz jednak pamiętać o ryzyku zmian kursów walutowych, którego wyeliminować się nie da. Dla pełniejszej oceny sytuacji poproś pracownika banku o przedstawienie symulacji spłat rat kredytu oraz o udzielenie dokładnych informacji w przedmiocie sposobu ustalania przez bank kursu waluty, po której będzie przeliczał wysokość raty w walucie obcej na walutę polską, a także informacji czy umowa kredytu obejmuje kredyt walutowy, czy złotówkowy. Dokładnie przeczytaj umowę oraz załączone do niej dokumenty. Ponadto sprawdź, czy treść umowy zgadza się z informacjami udzielonymi przez pracownika banku.

Jeżeli planujesz pozyskanie kredytu bankowego, musisz pamiętać, aby wszcząć procedurę odpowiednio wcześniej, gdyż proces udzielania kredytu jest długotrwały. Musisz również liczyć się z tym, że udzielenie kredytu bankowego będzie dla Ciebie stałym obciążeniem. Może okazać się to problematyczne, jeżeli Twoja działalność nie będzie przynosić zysków, co może zdarzyć się zwłaszcza na początku jej prowadzenia.

Czytaj także:

 Słowniczek – Wniosek kredytowy  

 Umowa pożyczki – wzór wraz z komentarzem prawnym

 Instrukcja - Uzyskiwanie kredytu na inwestycje lub finansowanie projektu

 Instrukcja - Pułapki wniosku kredytowego

3.2. Przepisy regulujące produkcję czekolady i wyrobów czekoladowych

Ze względu na bezpośredni wpływ oferowanych przez przedsiębiorców produktów żywnościowych na zdrowie konsumentów, branża żywnościowa rządzi się restrykcyjnymi prawami, z którymi niestety musisz się zapoznać. W Polsce procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności i żywienia regulowane są ustawą z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia („Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia”).

Wskazana ustawa została wprowadzona na podstawie Rozporządzenia nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństw Żywności oraz ustanawiającego procedury w sprawie bezpieczeństwa żywności (Dz.Urz.UE.L 2002 Nr 31, str. 1, „Rozporządzenie 178/2002”) i jest z nim zgodna. Nie oznacza to jednak, że wystarczające jest zapoznanie się z przepisami Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, gdyż rozporządzenia UE są ogólnym, abstrakcyjnym aktem, niewymagającym implementacji przez Państwa Członkowskie UE.  Rozporządzenia wiążą w całości i powinny być bezpośrednio stosowane przez Państwa Członkowskie UE.

Innymi słowy, nie ma wymogu, aby władze polskie wydały akt prawny w przedmiocie przyjęcia i stosowania Rozporządzenia, gdyż już od momentu jego uchwalenia i wejścia w życie na szczeblu unijnym, wskazane Rozporządzenie staje się dla Ciebie wiążące tak samo, jak każda inna ustawa obowiązująca w Polsce.

Ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia jest zdecydowanie najistotniejszym aktem prawnym regulującym produkcję żywności, jednakże nie stanowi jedynej regulacji z jaką powinieneś się zapoznać, poniżej przedstawiamy też inne akty prawa związane z produkcją żywności oraz szczegółowo przygotowane dla produkcji czekolady i wyrobów czekoladopodobnych.

3.3. Czym jest czekolada i wyrób czekoladopodobny?

Jeżeli chcesz produkować produkty i wyroby czekoladowe, powinieneś wcześniej dokładnie przeczytać treść Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej wyrobów kakaowych i czekoladowych, sprawdzając czym dokładnie są produkty, które chcesz produkować („Rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej wyrobów kakaowych i czekoladowych”) .

W języku potocznym „czekoladą” nazywamy produkty o przyjemnym orzechowo – kakaowym smaku, jednakże dla produkcji swoich wyrobów powinieneś szczegółowo zadbać aby nazwa produktu którą go określasz odpowiadała wymogom wskazanym w powyżej wskazanym Rozporządzeniu.

Rozporządzenie w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej wyrobów kakaowych i czekoladowych opisuje składy i wymagania jakie spełniać muszą produkty czekoladowe, wskazuję m.in., że:

• „Czekolada” produkowana jest z wyrobów kakaowych i cukrów, powinna zawierać nie mniej niż 35 proc. suchej masy kakaowej, w tym nie mniej niż 18 proc. tłuszczu kakaowego i nie mniej niż 14 proc. beztłuszczowej suchej masy kakaowej;
• „Czekolada mleczna” produkowana być powinna z wyrobów kakaowych, cukrów i mleka lub produktów mlecznych, zawierającym nie mniej niż 25 proc. suchej masy kakaowej, 14 proc. suchej masy mlecznej, 2,5 proc. beztłuszczowej suchej masy kakaowej, 3,5 proc. tłuszczu mlecznego oraz 25 proc. całkowitej zawartości tłuszczu kakaowego i tłuszczu mlecznego;
• „Czekoladka (pralina)” stanowi niewielki wyrób, składającym się z czekolady nadziewanej albo czekolady jednego rodzaju lub mieszanki czekolad i innych składników spożywczych, zawierającej nie mniej niż 25 proc. czekolady w całkowitej masie produktu.

Wprowadzenie powyżej wskazanych norm ma na celu ograniczenia w sprzedaży produktów gorszej jakości tzw. czekoladopodobnych pod nazwami przeznaczonymi dla produktów jakościowych.

Ponadto, Rozporządzenie o którym mowa w niniejszym punkcie, szczegółowo określa wymagania dotyczące jakości składników używanych do produkcji wyrobów czekoladowych. Dotyczy to m.in.:

• tłuszczu kakaowego,
• kakao (kakao w proszku),
• czekolady do picia (słodzonego kakao, słodzonego kakao w proszku),
• czekolady.

Rozporządzenie wskazuję m.in, jakie tłuszcze mogą zostać użyte do produkcji czekolady oraz jaki skład powinny zawierać konkretne produkty.

3.4. Zasady w zakresie higieny środków spożywczych

Rozporządzenie (WE) Nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.Urz.UE.L 2004 Nr 139, str. 1, „Rozporządzenie nr 852/2004") wprowadziło ogólne zasady dla przedsiębiorstw sektora spożywczego w zakresie higieny środków spożywczych.

Zasady określone w Rozporządzeniu nr 852/2004, które dla Ciebie jako producenta czekolady, wprowadzającego produkt na rynek są istotne, w szczególności wskazują, że:

• główna odpowiedzialność za bezpieczeństwo żywności spoczywa na podmiocie prowadzącym przedsiębiorstwo spożywcze;
• niezbędne jest zapewnienie bezpieczeństwa żywności w ramach całego łańcucha produkcji żywności, począwszy od produkcji podstawowej;
• w odniesieniu do żywności, która nie może być bezpiecznie przechowywana w temperaturze otoczenia, w szczególności żywności zamrożonej, istotne jest utrzymanie łańcucha chłodniczego;
• ogólne zastosowanie procedur opartych na zasadach HACCP, wraz z zastosowaniem dobrej praktyki higieny, powinno wzmocnić odpowiedzialność podmiotów prowadzących przedsiębiorstwa spożywcze;
• wytyczne do dobrej praktyki są ważnym instrumentem mającym na celu pomoc podmiotom prowadzącym przedsiębiorstwa spożywcze na wszystkich szczeblach łańcucha produkcji żywności w zakresie zachowania zgodności z zasadami higieny żywności oraz ze stosowaniem zasad HACCP;
• niezbędne jest ustanowienie kryteriów mikrobiologicznych i wymogów kontroli temperatury opartych na naukowej ocenie ryzyka;
• niezbędne jest zapewnienie, że przywożona żywność podlega przynajmniej takim samym normom higieny jak żywność produkowana we Wspólnocie, lub normom równoważnym.

Jeżeli już wiesz, że pomysł na biznes jakim jest produkcja słodkości jest Twoim marzeniem i chcesz go zrealizować, zapoznaj się szczegółowo także z wymaganiami higienicznymi dla zakładów produkcji i obrotu żywnością, które zostały określone w załączniku nr II do Rozporządzenia nr  852/2004.

Przygotowując zakład produkcyjny do rozpoczęcia działalności masz obowiązek przygotowania dokumentacji potwierdzającej, że zakład spełnia wszelkie wymagania wskazane w rozdziale XII Załącznika II do Rozporządzenia 852/2004 oraz do przechowywania dokumentacji o przeprowadzonych szkoleniach bądź udzielonych instrukcjach przygotowanych dla pracowników wykonujących pracę przy produkcji, w obrocie żywnością, oraz dla osób odpowiedzialnym za wdrożenie zasad systemu HACCP w zakładzie.

Dodatkowo musisz wiedzieć, że bardzo ważne jest, aby dokumentacja, o której mowa powyżej była przechowywana wraz z orzeczeniami lekarskimi Twoich pracowników (tzw. orzeczenia lekarskie dla celów sanitarno- epidemiologicznych o braku przeciwskazań do wykonywania prac przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesie zakażenia na inne osoby). 

3.5. Jakie wymogi muszą spełniać pomieszczenia w których są wykonywane czynności związane z produkcją i obrotem żywności?

Niezwykle istotnym elementem, są pomieszczenia, w których prowadzona będzie przez Ciebie produkcja żywności, ponieważ to w tym miejscu powstawać będą Twoje produkty, to tam zaczyna się więc Twój biznes.

W Załączniku nr II w Rozdziale I do Rozporządzenia 852/2004 zostały szczegółowo określone wymagania, jakie spełniać muszą pomieszczenia, w których wykonywane są czynności związane z produkcją i obrotem żywnością.

Miejsca, w których powstają Twoje produkty powinny być:

• zachowane w dobrym stanie i kondycji technicznej;
• utrzymywane w czystości;
• wystrój i konstrukcja pomieszczeń powinny eliminować ryzyko zanieczyszczenia żywności;
• wyposażone w system naturalnej i mechanicznej wentylacji;
• wyposażone w odpowiednią ilość ubikacji spłukiwanych wodą, podłączonych do sprawnego systemu kanalizacyjnego oraz umywalek z ciepłą i zimną wodą z dostępnymi środkami do mycia rąk i ich higienicznego suszenia.

3.6. Jakie środki transportu mogą być używane do przewozu środków spożywczych?

Transport środków spożywczych odgrywa istotną rolę w ścieżce produktu, ponieważ niezapewnienie właściwego transportu może narażać życie i zdrowie ludzi. To, czy wdrożysz w swoim przedsiębiorstwie odpowiednie środki transportu zapewniające bezpieczeństwo żywności, będzie miało bezpośrednie przełożenie na jakość oferowanych przez Ciebie produktów. W dzisiejszych czasach dobrobytu państw europejskich liczy się jakość, a nie ilość. Klienci uważnie śledzą poczynania producentów, dystrybutorów i wszelkich pośredników branży żywnościowej. Musisz więc mieć świadomość, że oprócz konsekwencji prawnych, brak zapewnienia odpowiednich środków transportu może mieć bezpośrednie przełożenie na sukces lub porażkę Twojego biznesu.

Z powyższych względów środki transportu używane do przewozu środków spożywczych powinny być utrzymywane w czystości oraz dobrym stanie technicznym. Przewożone środki spożywcze powinny być też odpowiednio zabezpieczone przed potencjalnymi uszkodzeniami oraz przed szkodnikami.

3.7. Co to jest HACCP i jak go stosować?

Zgodnie z art. 5 Rozporządzenia 852/2004 przedsiębiorcy działający w sektorze spożywczym powinni przygotować oraz wdrożyć procedurę opartą na systemie HACCP, obejmującą całą ścieżkę produkcji produktu i wprowadzenia  go do obrotu.

HACCP (z ang. Hazard Analysis and Critical Control Points) to tzw. System Analizy Zagrożeń i Krytycznych Punktów Kontroli, którego celem jest zapewnienie bezpieczeństwa produktów poprzez zapewnienie właściwej identyfikacji zagrożeń i oszacowanie ich skali podczas wszystkich etapów produkcji żywności i jej obrotem.

Poniżej przedstawiamy zasady HACCP opracowane przez Głównego Inspektora Sanitarnego:

• Określanie wszelkich zagrożeń, którym należy zapobiec, wyeliminować lub ograniczyć do akceptowalnych poziomów;
• Określanie krytycznych punktów kontroli w działaniu lub działaniach, w których kontrola jest konieczna do zapobieżenia lub wyeliminowania zagrożenia lub do ograniczenia go do akceptowalnych poziomów;
• Ustanowienie limitów krytycznych w punktach kontroli krytycznej, które oddzielają poziom akceptowalny od nieakceptowalnego w celu zapobieżenia, wyeliminowania lub ograniczenia zidentyfikowanych zagrożeń;
• Ustanowienie i wprowadzenie w życie skutecznych procedur monitorowania w krytycznych punktach kontroli;
• Ustanowienie działań naprawczych, gdy monitoring wykazuje, że krytyczny punkt kontroli jest poza kontrolą;
• Ustanowienie procedur, które powinny być regularnie wykonywane, w celu sprawdzenia, czy środki wyszczególnione w pkt 1 – 5 działają skutecznie;
• Ustanowienie dokumentów i archiwów proporcjonalnych do charakteru i rozmiaru przedsiębiorstwa sektora spożywczego w celu wykazania skutecznego stosowania środków wyszczególnionych w pkt 1 – 6.

„Rozporządzenie 852/2004 pozwala na wprowadzenie zasad opartych na systemie HACCP w sposób elastyczny, aby mogły być stosowane w każdej sytuacji, w tym w małych przedsiębiorstwach. W szczególności niezbędne jest uwzględnienie, że w niektórych przedsiębiorstwach sektora spożywczego nie jest możliwe zidentyfikowanie zagrożenia i wyznaczenie krytycznych punktów kontroli oraz, że w niektórych przypadkach, dobra praktyka higieniczna może zastąpić monitorowanie krytycznych punktów kontroli.” (dostęp: Główny Inspektora Sanitarny gis,gov.pl).

3.8. Jak wprowadzać żywność do obrotu?

Musisz wiedzieć, że wprowadzanie żywności do obrotu powinno zostać poprzedzone przeprowadzeniem odpowiedniej procedury prawnej. W celu monitorowania produktów wprowadzanych do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot działający na rynku spożywczym, który wprowadza lub ma zamiar wprowadzić po raz pierwszy do obrotu:

• preparaty do początkowego żywienia niemowląt oraz środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, które nie należą do grup określonych w art. 24 ust. 2 pkt 1-3 Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia;
• suplementy diety,
• środki spożywcze, do których dodawane są witaminy, składniki mineralne lub substancje, o których mowa w załączniku III część B i C do Rozporządzenia (WE) nr 1925/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie dodawania do żywności witamin i składników mineralnych oraz niektórych innych substancji.
• jest obowiązany powiadomić o tym Głównego Inspektora Sanitarnego.

Uwaga - sprawdź, czy wprowadzany przez Ciebie produkt jest wyłączony z powyższego obostrzenia!

W takiej grupie czekolada może znaleźć się jeżeli ma stanowić zdrowy np. suplement diety zawierając w składzie np. zestaw witamin i minerałów.

Jeżeli, Twój produkt znajduje się w powyższej grupie, w powiadomieniu Głównego Inspektora Sanitarnego, należy wskazać:

• nazwę produktu oraz jego producenta;
• postać produktu, w jakiej jest on wprowadzany do obrotu;
• wzór oznakowania w języku polskim;
• kwalifikację/rodzaj środka spożywczego przyjętą przez podmiot działający na rynku spożywczym;
• skład jakościowy obejmujący dane dotyczące składników zawartych w produkcie, w tym substancji czynnych;
• skład ilościowy składników;
• imię i nazwisko albo nazwę, adres oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP) podmiotu powiadamiającego o pierwszym wprowadzeniu do obrotu.

Po otrzymaniu zgłoszenia, Główny Inspektor Sanitarny może przeprowadzić postępowanie mające na celu wyjaśnienie, czy produkt wskazany w zgłoszeniu, ze względu na jego skład, właściwości poszczególnych składników oraz przeznaczenie:

• jest środkiem spożywczym zgodnie z zaproponowaną przez podmiot działający na rynku spożywczym kwalifikacją oraz czy spełnia wymagania dla danego rodzaju środka spożywczego, w szczególności, czy jako:

• środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego wyraźnie różni się od żywności przeznaczonej do powszechnego spożycia oraz czy odpowiada szczególnym potrzebom żywieniowym, zgodnie z jego przeznaczeniem i spełnia wymagania określone w przepisach;
• suplement diety lub środek spożywczy, do którego dodano witaminy, składniki mineralne lub inne substancje wykazujące efekt odżywczy lub inny fizjologiczny spełnia warunki określone w przepisach;

• nie spełnia wymagań innego rodzaju produktu przeznaczonego do używania przez ludzi, w szczególności produktu leczniczego w rozumieniu przepisów prawa farmaceutycznego, produktu kosmetycznego w rozumieniu przepisów o produktach kosmetycznych lub wyrobu medycznego w rozumieniu przepisów o wyrobach medycznych.

Czas trwania postępowania prowadzonego przez Głównego Inspektora Sanitarnego nie może trwać dłużej niż 60 dni roboczych, z wyłączeniem czasu niezbędnego do udokumentowania spełnienia wymagań.

3.9. Jak znakować czekoladę i wyroby czekoladowe

Czekolada, jako produkt spożywczy, powinna być właściwie znakowana na opakowaniach produktu.

Regulacjami, które to regulują są m.in.:

• art. 16 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (wprowadzający zakaz wprowadzania klientów w błąd);

• rozdział 11 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia (ustanawiający obowiązek znakowania produktów spożywczych, określający sposób znakowania produktów w języku polskim, nakazujący wskazanie terminu przydatności do spożycia);
• art. 4-7a ustawy z dnia 21 grudnia 2000 roku o jakości handlowej artykułów rolno‐spożywczych (określający wymóg jakości wprowadzonych do obrotu towarów, wymóg znakowania, wymóg opakowania);
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 roku w sprawie znakowania środków spożywczych – w szczególności §27 dotyczącego znakowania wyrobów czekoladowych i stosowania nazw zarezerwowanych dla tych produktów,
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2004 roku w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu znakowania niektórych grup i rodzajów artykułów rolno‐spożywczych kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej;
• Rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 roku w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywność w powiązaniu z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 25 lipca 2007 r. w sprawie znakowania żywności wartością odżywczą.

Po przeprowadzeniu analizy powyższych przepisów dowiesz się, że niektóre produkty czekoladowe/czekoladopodobne (np. czekolada, czekolada mleczna) powinny zawierać na swoich opakowaniach informację m.in. o zawartości całkowitej suchej masy kakaowej.

Ponadto wyroby czekoladowe, do produkcji których użyto jako składnika czekolady tłuszczu roślinnego innego niż tłuszcz kakaowy, powinny zostać oznakowane określeniem „oprócz tłuszczu kakaowego zawiera tłuszcze roślinne”.

Napis ten powinien zostać umieszczony w nazwie wyrobu, w tym samym polu widzenia co wykaz składników, stosując pogrubioną czcionkę o przynajmniej takiej samej wielkości jak czcionka użyta w wykazie składników.

Produkując wyroby czekoladowe, koniecznie pamiętaj, aby przeznaczyć na opakowaniu miejsce na wskazanie terminu przydatności do spożycia! Zgodnie z art. 52 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, środki spożywcze oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia mogą znajdować się w obrocie do tej daty lub terminu. Jeżeli więc, na opakowaniu nie umieścisz informacji o terminie przydatności do spożycia Twój produkt nie powinien funkcjonować w obrocie - czyli nie powinien trafić do sprzedaży!

Ponadto pamiętaj, że środki spożywcze, które są wprowadzane do obrotu na terenie Polski muszą być oznakowane w języku polskim (oczywiście mogą zawierać także oznaczenia w innych językach, jednakże niezbędne jest wprowadzenie oznakowania w języku polskim!).

Wymóg ten nie jest jednak wymagany dla środków, które będą wywożone poza terytorium Polski.

Dodatkowo, znakowanie środków spożywczych nie może zawierać żadnych określeń, mogących sugerować, że środek jest środkiem spożywczym specjalnego przeznaczenia żywieniowego (np. słowa „dietetyczny”).

Z uwagi, że coraz więcej środków spożywczych jest etykietowanych i reklamowanych w Unii Europejskiej przy wykorzystaniu oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych, zostało wydane Rozporządzenie 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności (Dz.Urz.UE.L 2006 Nr 404, str. 9, „Rozporządzenie 1924/2006”) mające na celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony konsumentów i ułatwienia im wyboru. Zgodnie z Rozporządzeniem 1924/2006 wprowadzane na rynek produkty muszą być bezpieczne i odpowiednio etykietowane.

Rejestr oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych zawiera:

• dozwolone oświadczenia żywieniowe i warunki ich stosowania;
• dozwolone oświadczeń zdrowotnych wraz z warunkami ich stosowania oraz ewentualnymi ograniczeniami użycia;
• niedozwolone oświadczenia zdrowotne wraz z powodami ich odrzucenia;
• unijne akty prawne dotyczące autoryzacji/odrzucenia poszczególnych oświadczeń.

Rejestr prowadzony jest wyłącznie w języku angielskim.

3.10. Jak rejestrować i zatwierdzać zakłady produkujące produkty spożywcze?

Produkując wyroby czekoladowe powinieneś zgłosić swój zakład do właściwego ze względu na siedzibę Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego lub Państwowego Granicznego Inspektora Sanitarnego. Są to organy właściwe w sprawach rejestracji:

• zatwierdzania zakładów;
• warunkowego zatwierdzania zakładów;
• przedłużania warunkowego zatwierdzenia zakładów;
• zawieszania oraz cofania zatwierdzenia zakładów,

które produkują lub wprowadzają do obrotu żywność pochodzenia niezwierzęcego (art. 61 Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia).

W konsekwencji Państwowy Inspektor Sanitarny lub Państwowy Graniczny Inspektor Sanitarny:

• prowadzi rejestr zakładów, podlegających urzędowej kontroli organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, zwany dalej „rejestrem zakładów”, oraz uaktualnia na bieżąco dane zawarte w rejestrze;
• wydaje decyzje w sprawie zatwierdzenia, warunkowego zatwierdzenia, przedłużenia warunkowego zatwierdzenia, zawieszenia lub cofania zatwierdzenia zakładów oraz odmowy wpisu do rejestru zakładów;
• wydaje decyzje o wykreśleniu z rejestru zakładów;
• wydaje zaświadczenie o wpisie do rejestru zakładów (art. 63 Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia).

3.11. Co to jest rejestr zakładów?

Wiesz już, że istnieje rejestr zakładów. Teraz zaś dowiesz się, czym dokładnie on jest.

Rejestr zakładów zawiera następujące dane:

• imię, nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy;
• w przypadku osoby fizycznej - numer ewidencyjny powszechnego elektronicznego systemu ewidencji ludności (PESEL), jeżeli numer taki został nadany;
• numer identyfikacji podatkowej (NIP);
• numer wpisu do ewidencji gospodarstw rolnych;
• określenie rodzaju i zakresu działalności, która ma być prowadzona w zakładzie, w tym rodzaju żywności, która ma być przedmiotem produkcji lub obrotu;
• termin rozpoczęcia działalności objętej wpisem do rejestru;
• informacje o przeprowadzonych urzędowych kontrolach zakładu;
• decyzje w sprawie wykreślenia z rejestru.

Zakład może rozpocząć swoją działalność dopiero po zatwierdzeniu bądź warunkowym zatwierdzeniu i wpisie do rejestru zakładów (wniosek o wpis powinien zostać złożony na co najmniej 14 dni przed planowaną datą rozpoczęcia działalności) (art. 64 Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia).

Składając wniosek o wpis do rejestru zakładów powinieneś w nim zawrzeć:

• imię, nazwisko i numer PESEL, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę, siedzibę i adres wnioskodawcy, numer identyfikacyjny REGON, jeżeli taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP);
• numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile wnioskodawca taki numer posiada;
• numer identyfikacyjny w ewidencji gospodarstw rolnych, w rozumieniu przepisów o krajowym systemie ewidencji producentów, ewidencji gospodarstw rolnych oraz ewidencji wniosków o przyznanie płatności - w odniesieniu do podmiotów działających na rynku spożywczym prowadzących działalność w zakresie dostaw bezpośrednich;
• określenie rodzaju i zakresu działalności, która ma być prowadzona w zakładzie, w tym rodzaju żywności, która ma być przedmiotem produkcji lub obrotu;
• określenie lokalizacji zakładu lub miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

3.12. Jak zatrudniać pracowników?

Bezpłatne Wzory Umów dotyczących zatrudniania w różnych wariantach:

  Umowa o pracę – wzór z komentarzem prawnym

 Umowa zlecenia – wzór z komentarzem prawnym

 Umowa o dzieło – wzór z komentarzem prawnym

 Umowa o pracę nakładczą – wzór z komentarzem prawnym

Pobierz Poradnik:

 Poradnik – Zestawienie form zatrudnienia

Pamiętaj, że pracownik, którego zatrudniasz, pracujący w styczności z żywnością powinien uzyskać określone przepisami o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi orzeczenie lekarskie dla celów sanitarno-epidemiologicznych o braku przeciwwskazań do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby.

Taka dokumentacja powinna być przechowywana przez podmiot działający na rynku spożywczym zgodnie z art. 59 pkt. 3 Ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

3.13. Ochrona własności intelektualnej – Logo

Branża spożywcza charakteryzuje się dużą konkurencją. Jeżeli chcesz, aby Twoje produkty stały się rozpoznawalne na rynku, powinieneś zadbać o ich niepowtarzalny wyląd oraz charakterystyczne wyłącznie dla ciebie logo, umieszczane na produktach i opakowaniach, które korzystającym będzie się kojarzyć właśnie z Twoim przedsiębiorstwem. Przygotowanie odpowiedniego logo oraz charakterystycznej nazwy sprawie że Twoje produkty będą posiadały niepowtarzalny styl i charakter.

Możesz samodzielnie przygotować projekt logo, bądź zgłosić się w tym zakresie do specjalistów.

Gdy będziesz już miał przygotowane powyższe, powinieneś zastrzec, aby nikt inny nie mógł posługiwać się Twoim znakiem towarowym, budującym Twoją markę na rynku sprzedażowym.

Znak słowno-graficzny chroniony jest prawem autorskim, albowiem zarówno logo jak i nazwa można określić jako przedmiot prawa autorskiego z uwagi na ich indywidualność, twórczy charakter, a także możliwość ustalenia i utrwalenia w odpowiedniej postaci.

Jeżeli dla stworzenia Twojego logo oraz ustalenia nazwy przedsiębiorstwa współpracować będziesz z profesjonalistami, pamiętaj o zawarciu w umowie klauzul w zakresie przeniesienia praw autorskich.

Kolejny krokiem, po ustaleniu jak wyglądać będzie Twoje logo jest jego rejestracja jako znaku słowno - graficznego bądź graficznego, której dokonać możesz składając wniosek w Urzędzie Patentowym RP.

Musisz wiedzieć, że Twoje prawo ochronne po udzieleniu Ci praw do znaku towarowego trwa 10 lat. Po tym okresie musisz ponownie uiścić opłatę i złożyć wniosek.

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony (art. 120 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej).

Zapewnienie znakom towarowym (logo) odpowiedniej ochrony prawnej przede wszystkim pozwala uniknąć naruszeń ze strony osób trzecich, ale także pozwala na czerpanie korzyści majątkowych z ich wykorzystania (zysk np. z franczyzy).

Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej w zakresie zgłoszenia znaku towarowego i uzyskania praw ochronnych dla Twojego logo odwiedź serwis mikroporady.pl:

 Słowniczek - Własność intelektualna

 Zgłoszenie wynalazku, wzoru użytkowego, towarowego, przemysłowego oraz procedury uzyskania patentu, prawa ochronnego lub z rejestracji (część A)

 Zgłoszenie wynalazku, wzoru użytkowego, towarowego, przemysłowego oraz procedury uzyskania patentu, prawa ochronnego lub z rejestracji (część B)

Akty prawne

• Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021.162 t.j.);
• Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej i Punkcie Informacji dla Przedsiębiorcy (Dz. U. z 2022.541 t.j.);
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. 2017.1230);
• Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 13 stycznia 2015 r. w sprawie sposobu i trybu składania wniosków o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego dotyczących spółek, których umowę zawarto przy wykorzystaniu wzorca umowy spółki udostępnionego w systemie teleinformatycznym (Dz.U. z 2015 r. poz. 65);
• Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U 2020.2021 t.j.);
• Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 2022.1233 t.j.);
• Ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej ( Dz. U 2021.195 t.j.);
• Ustawa z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz. U. z 2020.1706 t.j.);
• Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. 2021.324 t.j.);
• Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo autorskie i prawa pokrewne (Dz.U.2021. 1062 t.j.);
• Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz. U. 2022.690 t.j.);
• Rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństw Żywności oraz ustanawiającego procedury w sprawie bezpieczeństwa żywności (Dz.Urz.UE.L 2002 Nr 31, str. 1);
• Rozporządzenie (We) Nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego I Rady z dnia 29 kwietnia 2004 R. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.Urz.UE.L 2004 Nr 139, str. 1);
• Ustawa z dnia 21 grudnia 2000 roku o jakości handlowej artykułów rolno‐spożywczych (Dz.U. 2022.1688 t.j.);
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 roku w sprawie znakowania środków spożywczych;
• Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 13 kwietnia 2004 roku w sprawie szczegółowego zakresu i sposobu znakowania niektórych grup i rodzajów artykułów rolno‐spożywczych kodem identyfikacyjnym partii produkcyjnej.

Stan prawny – 31 sierpnia 2022 r.