Usługi internetowe – jak prowadzić hosting zaczynając w domu?

Zaprezentowane opracowanie otoczenia prawnego jest skierowane do osób planujących rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług hostingu. Zawiera ono wyjaśnienie praktycznych aspektów funkcjonowania przedsiębiorstw, ze szczególnym uwzględnieniem działalności on-line. Ponadto ogólne informacje o formach prawnych, finansowaniu oraz zagadnienia prawa autorskiego
i ochrony danych osobowych, stanowią cenną wiedzę dla każdego, kto rozpoczyna działalność gospodarczą, w tym w obszarze IT.

Świadczenie usług z zakresu hostingu stanowi swego rodzaju niszę, choć jak wynika
z lektury niniejszego dokumentu, nie jest obciążone ponadstandardowymi obowiązkami czy uciążliwościami. Przedstawione zagadnienia pozwolą na wybranie dopasowanej do możliwości i preferencji przedsiębiorcy formy prawnej działalności gospodarczej,
a znajomość regulacji prawa autorskiego – na ochronę istotnych praw przedsiębiorcy.
Z kolei wskazanie sposobów finansowania, może okazać się niezwykle cenne dla rynkowych debiutantów. W jego ostatniej części zwrócimy uwagę zasadnicze kwestie związane z danymi osobowymi i ich bezpieczeństwem. 

Istnieje kilka rodzajów dopuszczalnych form prowadzenia działalności gospodarczej. Za każdym razem należy zorientować się od jakiego momentu będzie możliwe jej legalne podjęcie. Co do zasady, powinno nastąpić to nie wcześniej niż po zarejestrowaniu działalności we właściwym rejestrze.

Szczegółowe opracowanie na ten temat znajduje się w tu:

 Poradnik – Wybór formy działalności

2.1. Jednoosobowa działalność gospodarcza

Jest to prawdopodobnie najpopularniejsza i najprostsza forma prowadzenia działalności gospodarczej. Wskazuje się, że j.d.g. jest właściwa dla mikro i małych przedsiębiorców. Nie ma jednak przeciwwskazań, aby podmiot mający tę formę realizował też większe przedsięwzięcia. Jednoosobowa działalność gospodarcza zawsze jest prowadzona przez osobę fizyczną. To właśnie ona, parafrazując wieszcza, jest dla siebie sterem, żeglarzem i okrętem. Przedsiębiorca samodzielnie zarządza firmą (choć jak wkrótce wyjaśnimy firma to tylko nazwa przedsiębiorcy), odpowiada za jej zobowiązania, a także zatrudnia pracowników.

1. on-line na rządowej witrynie https://prod.ceidg.gov.pl/ceidg.cms.engine/

Warto jednak zaznaczyć, że wniosek składany w ten sposób musi zostać podpisany kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub podpisem zaufanym. Wcześniej należy założyć i aktywować konto w systemie teleinformatycznym. Witryna jest intuicyjna
i „prowadzi” użytkownika przez poszczególne etapy całego procesu.

2. tradycyjnie – uzupełnienie wniosku przez Internet, następnie podpisanie go i złożenie w urzędzie gminy lub złożenie tamże wydrukowanego wcześniej i uzupełnionego formularza wniosku. Jak już wcześniej wspominano, przedsiębiorca działający w tej formie prawnej, odpowiada za zobowiązania całym swoim majątkiem. Odpowiedzialność ta rozciąga się na małżonka, chyba że w małżeństwie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej.

2.2. Spółka cywilna

Wbrew swojej nazwie, spółka cywilna, ma niewiele wspólnego z klasycznym rozumieniem spółek. Jest ona de facto umową uregulowaną w Kodeksie cywilnym. Jej wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego, który oznaczono w umowie. Dążenie to wyraża się w pierwszej kolejności poprzez wniesienie do niej wkładów. Ustawa wymaga formy pisemnej umowy spółki cywilnej. Skoro już jesteśmy przy wkładzie, zgodnie z art. 861 k.c., może polegać on na wniesieniu do spółki własności lub innych praw, a także na świadczeniu usług. Spółka cywilna nie podlega wpisowi do CEIDG, bowiem obowiązek ten ciąży na jej wspólnikach. Obok osób fizycznych, wspólnikami mogą być także pozostałe osoby prawa cywilnego – w tym przypadku podlegają one wpisowi do KRS (Krajowego Rejestru Sądowego).

Rozważając tę formę, warto wiedzieć, iż przeznaczona jest ona dla osób darzących się wzajemnie dużą dozą zaufania lub mających podobne możliwości i wkład do zakładanego przedsiębiorstwa. Wspólnicy spółki cywilnej za zobowiązania odpowiadają solidarnie i bez ograniczeń – czyli całym swoim majątkiem.

Zobacz także:

 Umowa spółki cywilnej – wzór z komentarzem prawnym

2.3. Spółki prawa handlowego

Na początku wypada stwierdzić, że celem dla którego zawiązuje się spółki jest zrzeszanie osób i kapitału do prowadzenia działalności gospodarczej. Pełne omówienie wszystkich rodzajów spółek, które uregulowano w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych, wobec możliwości niniejszego poradnika, jest co najmniej karkołomne
 i w praktyce stanowi materiał opasłych tomów literatury prawniczej. Powołana powyżej ustawa dzieli spółki na dwie kategorie: osobowe (jawna, partnerska, komandytowa, komandytowo-akacyjna) i kapitałowe (z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjna, prosta spółka akcyjna.

Forma w postaci spółek prawa handlowego jest przewidziana dla przedsiębiorców, którzy planują zintensyfikowaną działalność. Choć brzmi to może nieco trywialnie, powinni zainteresować się nimi przedsiębiorcy odważni, chcący podbijać rynek i mający zwiększone możliwości inwestycyjne. Spółki osobowe intuicyjnie przywodzą na myśl funkcjonowanie oparte na wspólnikach – kapitale przede wszystkim ludzkim. Kodeks spółek handlowych reguluje sposób reprezentacji, prowadzenia spraw spółki, a także zasady odpowiedzialności. Można skonstatować, że konstrukcja odpowiedzialności za zobowiązania spółki dzielona jest przez spółkę i jej wspólników. Warto zaznaczyć, że spółka partnerska jest zarezerwowana dla specjalistycznych zawodów, do których nie zalicza się twórców witryn hostingowych.

Spółka kapitałowa jest skierowana do osób, których biznes wymaga zastrzyku kapitału.
W tym przypadku znacznie mniejszy nacisk kładzie się na więzi między wspólnikami, na rzecz koncentracji kapitału. Potwierdzają to również zasady odpowiedzialności za zobowiązania, w myśl których wspólnicy są od niej uwolnieni. Ustawa wprowadza wymagania, co do wysokości kapitału zakładowego. Minimalny kapitał zakładowy spółki z o.o. wynosi 5000 zł, a nominalna wartość jednego udziału nie może być niższa niż 50 zł. W spółce akcyjnej jest to co najmniej 100 000 zł, a w prostej spółce akcyjnej 1 zł. Dość dodać, że w przypadku P.S.A. mówimy o kapitale akcyjnym.

Spółki prawa handlowego podlegają rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym, prowadzonym przez sądy rejonowe. Wniosek o wpis składa się do sądu według siedziby spółki.

Szerzej:

 Instrukcja - Jak utworzyć spółkę i zarejestrować ją w KRS

Musisz wiedzieć, że bycie przedsiębiorcą wiąże się z wieloma obowiązkami. Warto abyś orientował się w podstawach prawnych obszarów, w których działasz.

3.1. Podstawowe pojęcia związane z prowadzeniem działalności gospodarczej

Jeżeli jesteś już zdecydowany na prowadzenie działalności gospodarczej, która ma polegać na świadczeniu usług hostignowych, powinieneś wybrać odpowiednią dla Ciebie formę prawną. Zostały one omówione w dalszej części poradnika. Dla zachowania porządku terminologicznego, na tym etapie, przyjrzymy się ustawowym definicjom, stanowiącym elementarz każdego przedsiębiorcy.

Skoro już mowa o przedsiębiorcy, to zgodnie z art. 431 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej również jako: „k.c.”) jest nim: osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której ustawa przyznaje zdolność prawną, jeśli prowadzą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub zawodową. Analogiczna definicja znajduje się w art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców: „przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, wykonująca działalność gospodarczą. Przedsiębiorcami są także wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej”.

Z kolei jako działalnością gospodarczą, w myśl art. 3 Prawa przedsiębiorców, jest zorganizowana działalność zarobkowa, jeśli wykonuje się ją we własnym imieniu
i w sposób ciągły.

Zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, wypełnia ustawową definicję przedsiębiorstwa. Znajduje się ona w art. 551 Kodeksu cywilnego, gdzie przedstawiono również otwarty katalog tych elementów.

3.2. Wybrane źródła finansowania działalności

W tym punkcie omawiamy sposoby finansowania dedykowane rozmaitym przedsiębiorcom, nie tylko związanym z branżą IT. W pełni uprawnionym jest twierdzenie, że dozwolone są w zasadzie wszystkie formy dokapitalizowania przedsięwzięcia, o ile oczywiście są legalne.

Czytaj także:

 Porada – Jak wybrać źródła i otrzymać dofinansowanie na otwarcie działalności gospodarczej – krok po kroku

3.2.1. Kredyt bankowy

Na początku warto zaznaczyć, że jest to kosztowny i rozciągnięty w czasie, ale za to bardzo bezpieczny sposób uzyskania finansowania. Zgodnie z art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (dalej jako: „Prawo bankowe”): „przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu”. Warunkiem uzyskania kredytu jest posiadanie zdolności kredytowej. Zabezpiecza to bank przed nierzetelnymi dłużnikami, a Ciebie przed przeszacowaniem swoich możliwości. Rozważając tę formę finansowania rekomendujemy skorzystanie z usług profesjonalnych doradców kredytowych, którzy przedstawią oferty kilku banków. Prawo bankowe wprowadza w art. 69 ust. 2 minimalne wymogi, co do treści umowy kredytu. Wśród nich wymieniono walutę w jakiej udzielany jest kredyt. Doświadczenia ostatnich lat z kredytami walutowymi wskazują, że znacznie bezpieczniejsze okazuje się zastosowanie do zasady: pożyczaj w takiej walucie, w jakiej zarabiasz.

Zobacz także:

 Słowniczek – Wniosek kredytowy

3.2.2. Środki unijne

Unia Europejska dąży do rozwoju przedsiębiorczości, wzrostu konkurencyjności
i innowacyjności na obszarze całej Wspólnoty. W tym celu powstają różnego rodzaju fundusze, stanowiące atrakcyjne źródło finansowania dla mikro, małych i średnich przedsiębiorstw. Według zapowiedzi Ministerstwa Finansów dotacje, w perspektywie najbliższych lat, mają zostać zastąpione preferencyjnymi kredytami i pożyczkami, świadczonymi przez wyspecjalizowane, upoważnione do tego podmioty. Zatem warto już teraz skontaktować się z Centralnym Punktem Informacyjnym Funduszy Europejskich
w Warszawie (aktualnie jego siedziba znajduje się przy ul. Domaniewskiej 39a
w Warszawie) lub z terenowymi Punktami Informacyjnymi Funduszy Europejskich, zlokalizowanymi w miastach wojewódzkich. Aktualne informacje o właściwych funduszach i realizowanych programach są udzielane także przez Polską Agencję Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP). Za pomocą bezpłatnej infolinii specjaliści z zakresu funduszy europejskich pomogą dopasować odpowiedni program, wskazać niezbędne dokumenty i uzupełnić dedykowane wnioski i formularze. Dotacje otrzymywane
z omawianego źródła cechują się sformalizowaniem i sztywnością kryteriów. Warto zadbać nie tylko o uczciwe i rzetelne przygotowanie się do starań o dotację, ale także jej właściwe rozliczenie.

3.2.3. Dotacje z Urzędu Pracy

Powiatowe Urzędy Pracy również znalazły swoje miejsce jako ogniwo wspomagające rozwój przedsiębiorczości. Możliwa pomoc i wymagania związane z jej udzieleniem, nie są jednolite na obszarze całego kraju. Do najpowszechniejszych wymagań zalicza się: posiadanie statusu bezrobotnego, nieprowadzenie działalności gospodarczej przez ostatnie 12 miesięcy od daty złożenia wniosku, a także bycie młodszym niż 30 lat. Dotacją nie zostanie przyznana, jeśli w ciągu ostatnich 5 lat byłeś beneficjentem pomocy z PUP, dopuściłeś się przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu, bez uzasadnienia odmówiłeś podjęcia pracy lub innej pomocy z Urzędu, a także gdy z własnej winy zerwałeś indywidualny plan działania, przerwałeś szkolenie lub staż.

Jak już wspomniano realizowane programy mogą różnić się w zależności od Urzędu Pracy. Dotyczy to także wysokości udzielanych dotacji. Każdorazowo, po spełnieniu wymagań, dotacja jest potwierdzana zawarciem umowy. Zalecamy śledzenie aktualnie realizowanych programów na stronach internetowych Powiatowych Urzędów Pracy
i załatwianie spraw z zastosowaniem modułu praca.gov.pl.

3.3. Prokura

Zakres obowiązków przedsiębiorcy świadczącego usługi hostingowe, wbrew temu co może się wydawać, nie odnosi się wyłącznie do zakupu odpowiedniego sprzętu i jego konserwacji. Spektrum jego zajęć jest w zasadzie niewyczerpane i obejmuje czynności
z zakresu zarządzania, marketingu, nawiązywania kontaktów gospodarczych, a także załatwiania spraw urzędowych i pracowniczych. W związku z tym kluczowa może okazać się pomoc twoich pracowników, rodziny lub znajomych. Jednak, aby podejmowane przez nich czynności prawne były skuteczne, musisz ich odpowiednio umocować. Służy temu prokura - czyli szczególny rodzaj pełnomocnictwa, którego zakres jest wyznaczony ustawowo. Została ona zdefiniowana w art. 1091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (dalej również jako: „k.c.”): „prokura jest pełnomocnictwem udzielonym przez przedsiębiorcę podlegającego obowiązkowi wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, które obejmuje umocowanie do czynności sądowych i pozasądowych, jakie są związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa”. Zgodnie z Kodeksem cywilnym, prokura powinna być sporządzona na piśmie. Warto wiedzieć, że nie można udzielić dalszej prokury – to znaczy, że twój prokurent nie może ustanowić kolejnego prokurenta. Ma on jednak prawo do udzielania pełnomocnictw do wykonywania czynności innych niż wskazane w art. 1091 k.c. Ustanowienie prokurenta nie jest potrzebne do dokonywania zwyczajowej pomocy w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Czytaj także:

 Słowniczek – Prokura

3.4. Ulga na start

Rozwój przedsiębiorczości odbywa się nie tylko dzięki zapewnieniu doraźnych programów pomocowych, ale także na gruncie rozwiązań ustawowych. Konstytucja dla Biznesu, a konkretnie będąca jej częścią, powoływana już wcześniej ustawa Prawo przedsiębiorców, wprowadziła tzw. ulgę na start. Przedsiębiorca, który jest osobą fizyczną i podejmuje działalność gospodarczą pierwszy raz, albo ponownie po upływie 60 miesięcy od dnia jej ostatniego zawieszenia lub zakończenia, nie podlega obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym przez 6 miesięcy od dnia podjęcia działalności gospodarczej. Prawo to nie przysługuje jeśli nowo podejmowana działalność jest wykonywana dla byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub poprzednim roku była wykonywana praca w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, w takim samym zakresie. Przedsiębiorca może dobrowolnie zgłosić się do ubezpieczeń społecznych i tym samym zrezygnować z ulgi na start. Dzięki temu będziesz zwolniony ze składek na ubezpieczenia społeczne: emerytalnej, chorobowej, rentowej i wypadkowej. Niestety ulga nie obejmuje obowiązkowej składki zdrowotnej. 

3.5. Tajemnice przedsiębiorstwa

W pierwszym punkcie niniejszego opracowania przedstawiliśmy definicję przedsiębiorstwa z Kodeksu cywilnego. Jednym z elementów tego zorganizowanego zespołu są tajemnice przedsiębiorstwa. Jest to pojęcie niezwykle istotne dla prowadzenia działalności gospodarczej w branży IT, ponieważ ich ujawnienie może narazić przedsiębiorcę na znaczne straty finansowe, a nawet doprowadzić do jego upadku. Ujawnienie, wykorzystanie lub pozyskanie informacji, będących tajemnicą przedsiębiorstwa stanowi czyn nieuczciwej konkurencji.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji: „przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, które jako całość lub w szczególnym zestawieniu i zbiorze ich elementów nie są powszechnie znane osobom zwykle zajmującym się tym rodzajem informacji albo nie są łatwo dostępne dla takich osób, o ile uprawniony do korzystania z informacji lub rozporządzania nimi podjął, przy zachowaniu należytej staranności, działania w celu utrzymania ich w poufności”. Każdy przedsiębiorca powinien zdawać sobie sprawę jak ważne jest zapewnienie bezpieczeństwa informacji dotyczących jego przedsiębiorstwa, także poprzez stosowanie zakazu konkurencji, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy. Podobnie i ta kwestia była wielokrotnie poruszana na portalu Mikroporady.pl. Unikaj problemów - pamiętaj, że podejmowania działań, które polegają na pozyskiwaniu, ujawnianiu i wykorzystywaniu tajemnic przedsiębiorstwa, stanowi czyn nieuczciwej konkurencji.

3.6. Strona internetowa jako przedmiot prawa autorskiego

Oferowanie usług hostingowych nie jest możliwe, jeśli nie posiada się domeny własnego biznesu. Eksperci do spraw marketingu wskazują, że powinna być ona łatwa do zapamiętania i chwytliwa. Jeśli stworzyłeś witrynę internetową, jesteś jej autorem - twórcą. Ze strony prawnej należy podkreślić, że strona internetowa, zarówno jako całość, jak i jej poszczególne elementy, stanowi przedmiot prawa autorskiego. Zgodnie z art. 1 ust 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim
 i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw twórczej działalności człowieka, jeśli ma indywidualny charakter i utrwalono go w jakiejkolwiek postaci. Nie ma znaczenia jego wartość, przeznaczenie i sposób wyrażania. Przedsiębiorca pisząc własną stronę internetową, a także tworząc ją dla swoich klientów, powinien znać powołaną powyżej regulację, zwłaszcza z uwagi na brzmienie art. 115 ust. 1 tej ustawy: „kto przywłaszcza sobie autorstwo albo wprowadza w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3”. Konkludując twórcy strony internetowej przysługuje taka sama ochrona jak np. autorowi książki, kompozytorowi muzyki filmowej, czy autorowi grafiki. W przypadku naruszenia autorskich praw majątkowych, uprawniony może żądać: zaniechania tego naruszenia, usunięcia skutków naruszenia, naprawienia wyrządzonej szkody, a także wydania uzyskanych bezprawnie korzyści.

3.7. Nazwa i jej ochrona

Jak już wcześniej wskazano ochronie podlega strona internetowa, ponieważ spełnia ustawowe wymogi do uznania jej za utwór. Prawo chroni przedsiębiorców również
w aspekcie używania przez nich nazwy i znaku indywidualizującego (logo). Elementy te mają niebagatelne znaczenie dla rozpoznawalności i identyfikacji firmy. Warto zatem o nie zadbać, służą bowiem budowaniu własnej marki. Szczególnie zaleca się podjęcie starań o uzyskanie prawa ochronnego na znak towarowy. Zgodnie z art. 120 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, znakiem towarowym może być uznane „każde oznaczenie umożliwiające odróżnienie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa oraz możliwe do przedstawienia w rejestrze znaków towarowych w sposób pozwalający na ustalenie jednoznacznego i dokładnego przedmiotu udzielonej ochrony. Znakiem towarowym, w może być w szczególności wyraz, włącznie z nazwiskiem, rysunek, litera, cyfra, kolor, forma przestrzenna, w tym kształt towaru lub opakowania, a także dźwięk”. Zarejestrowanie znaku towarowego oznacza uzyskanie prawa ochronnego, które wyraża się poprzez zakaz posługiwania się przez innych przedsiębiorców tym samym lub podobnym logiem czy nazwą. Uprawnionemu przysługuje roszczenie o zaniechanie naruszeń, naprawienie szkody oraz o wydanie bezprawnie uzyskanych korzyści. W celu uzyskania prawa ochronnego należy dokonać zgłoszenia do Urzędu Patentowego RP.

Skoro już jesteśmy przy nazwie przedsiębiorcy, jest to dobra okazja, aby wyjaśnić czym tak naprawdę jest firma. W języku potocznym przywykliśmy do określenia przedsiębiorstwa mianem firmy – np. „zajmuję się prowadzeniem firmy, która sprowadza używane samochody”. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, przedsiębiorca działa pod firmą, która podlega ujawnieniu we właściwym rejestrze. Firma nie może wprowadzać w błąd, w szczególności co do osoby przedsiębiorcy, przedmiotu działalności, miejsca działalności oraz źródeł zaopatrzenia. Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko oraz fakultatywne dodatkowe określenia np. pseudonim lub inne wyrazy. Firmą osoby prawnej jest zaś jej nazwa wraz z określeniem formy prawnej tej osoby (np. Iglo sp. z o. o.).

Czytaj także:

 Zgłoszenie wynalazku, wzoru użytkowego, towarowego, przemysłowego oraz procedury uzyskania patentu, prawa ochronnego lub z rejestracji (część A)

 Zgłoszenie wynalazku, wzoru użytkowego, towarowego, przemysłowego oraz procedury uzyskania patentu, prawa ochronnego lub z rejestracji (część B)

3.8. Umowa o świadczenie usług hostingowych

Jednym z podstawowych kryteriów klasyfikacji umów, którym posługują się prawnicy jest to czy umowa ta została nazwana w akcie prawnym, czy należy wyprowadzać ją
z zasady swobody umów i istoty danego stosunku prawnego. Umowa o świadczenie usług hostingowych nie została stypizowana w żadnej ustawie. Zatem zastosowanie znajdzie art. 3531 k.c. – zasada swobody umów: „strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego”. Podpowiadamy na co musisz zwrócić uwagę, zawierając umowę o świadczenie usług hostingowych:

1.  właściwe oznaczenie stron (nazwa, adres, NIP, REGON, siedziba, adres do korespondencji)
2.  dokładne określenie przedmiotu umowy i obowiązków stron (czyli świadczenie usług hostingowych, zasady serwisu, obowiązek informowania o zmianie danych itp.),
3.  odpowiedzialność stron (za uchybienia postanowieniom umowy)
4.  czas trwania umowy i odstąpienie od niej (na czas oznaczony lub bezterminowo, okres wypowiedzenia),
5.  opłaty abonamentowe, opłaty dodatkowe i kary umowne,
6.  postanowienie dotyczące praw autorskich (gdy stworzysz stronę internetową zadbaj o określenie do kogo należeć będą majątkowe prawa autorskie, możesz bowiem przekazać je swojemu klientowi),
7.  sposób dokonywania rozliczeń
8. klauzula o stosowaniu przepisów Kodeksu cywilnego w razie ujawnienia obszarów nieobjętych postanowieniami umowy

Sugerujemy również, aby opracować własne wzorce umowne, w ten sposób umowy staną się „sztywne” i w praktyce nienegocjowane. Warto jednak przed ich użyciem zbadać je pod kątem występowania niedozwolonych klauzul umownych (klauzule abuzywne).

Istnieje oficjalny rejestr klauzul niedozwolonych prowadzony przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów: https://www.rejestr.uokik.gov.pl/

Czytaj także:

 Jak unikać niedozwolonych klauzul umownych

 Słowniczek – Niedozwolone postanowienia umowne

3.9. Regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną i wyłączenie odpowiedzialności dostawcy usług hostingowych

Klientami przedsiębiorcy świadczącego usługi hostingu są właściciele stron internetowych: portali, sklepów, platform sprzedaży itp. Wszyscy oni świadczą usługi drogą elektroniczną. Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną, przez świadczenie usług drogą elektroniczną rozumie się: „wykonanie usługi świadczonej bez jednoczesnej obecności stron (na odległość), poprzez przekaz danych na indywidualne żądanie usługobiorcy, przesyłanej i otrzymywanej za pomocą urządzeń do elektronicznego przetwarzania, włącznie z kompresją cyfrową, i przechowywania danych, która jest w całości nadawana, odbierana lub transmitowana za pomocą sieci telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne”. Każdy zainteresowany naszym poradnikiem, powinien obowiązkowo określić regulamin świadczenia usług hostingowych.
W szczególności w regulaminie należy określić:

1. rodzaj i zakres usług świadczonych drogą elektroniczną,
2. warunki świadczenia usług drogą elektroniczną: wymagania techniczne i zakaz dostarczania treści bezprawnych przez usługobiorcę,
3.  warunki zawierania i rozwiązywania umów o świadczenie tych usług,
4.  tryb postępowania reklamacyjnego.

Na gruncie powołanej ustawy rozstrzygnięto również kwestię odpowiedzialności dostawcy tych usług za przechowywane w jego systemie teleinformatycznym dane, uzyskane bezprawnie przez podmiot posiadający wykupioną u niego domenę. Jest ona wyłączona, gdy dostawca nie wie o bezprawnym charakterze tych danych i w razie otrzymania urzędowego zawiadomienia lub uzyskania wiarygodnej wiadomości
o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności niezwłocznie uniemożliwi dostęp do tych danych. Odpowiedzialność dostawcy usług hostingowych jest wyłączona również w stosunku do jego usługobiorcy, jeśli ten poniósł szkodę w wyniku uniemożliwienia mu dostępu do tych danych, o ile wcześniej usługodawca otrzymał urzędowe zawiadomienie, o którym mowa była powyżej.

Czytaj także:

 Regulamin świadczenia usług drogą elektroniczną

 Umowa sprzedaży online

 Regulamin korzystania z serwisu internetowego

3.10. Dane osobowe

Najważniejszą regulacją w obszarze danych osobowych jest słynne RODO – czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (EU) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych). Ma ono za zadanie harmonizować prawo ochrony danych osobowych na terenie całej Unii Europejskiej. Współcześnie przywiązuje się dużą uwagę dla bezpieczeństwa informacji, zwłaszcza tych, które pozwalają na identyfikację osób. Udostępnianie przestrzeni na serwerze, wiąże się z koniecznością przetwarzania danych osobowych. Informacja na ten temat powinna znaleźć się
w regulaminie, o którym mowa była w punkcie poprzedzającym. Ponadto przetwarzanie danych jest dopiero wtedy zgodne z prawem, jeśli dana osoba wyraziła na to zgodę. RODO nakłada wiele obowiązków na podmioty, które przetwarzają dane osobowe m.in. obowiązek zawiadamiania organów nadzoru o przypadkach naruszeń przepisów o ochronie danych osobowych, które mogą skutkować zagrożeniem praw i swobód osób, których dane zostały naruszone, a także bezzwłoczne poinformowanie Użytkownika, którego wyciek dotyczy.

Czytaj także:

 Procedura/Regulamin w zakresie bezpieczeństwa i ochrony informacji

 Słowniczek – RODO

 Rozporządzenie o ochronie danych osobowych

Akty prawne

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.);
2. Ustawa z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 344);
3. Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. 2021 r., poz. 324);
4. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1510 ze zm.);
5. Ustawa z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (t.j. Dz. U. 2022 r., poz. 1233);
6. Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 2439 ze zm.);
7. Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 1062);
8. Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 162);
9. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (EU) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) [Dz. Urz. UE.L 2016 nr 119).

Stan prawny - 31 lipca 2022 r.