Wzleć na wyżyny biznesu! – kursy paralotniarskie

Na jednym z warszawskich budynków można przeczytać: „Pierwszy krok rzadko bywa do tyłu”. Może cytat umieszony przez organizację Loesje stanie się Twoim mottem?

Zainspiruj się tą ideą i zrób coś, do czego od dawna się przymierzasz. Porzuć obawy i śmiało wkrocz w świat biznesu, jako pełen pasji przedsiębiorca. Nie trać czasu, realizuj swoje firmowe plany każdego dnia!

Możesz zostać przedsiębiorcą i robić to, w czym jesteś najlepszy. Twoje zainteresowanie lataniem może stanowić bazę do założenia własnej firmy. Połączysz hobby z zarabianiem pieniędzy.

Ten pomysł na biznes to przykład firmy, oferującej szkolenia i przeloty na paralotniach.

Czas weekendów spędzanych przed telewizorem bezpowrotnie minął. Obecnie panuje istne szaleństwo – ludzie zaczęli zdrowo się odżywiać i uprawiać sport. Zainteresowanie wzbudzają także mniej popularne dyscypliny – na przykład paralotniarstwo. Coraz więcej osób uwielbia aktywność fizyczną oraz sporty ekstremalne – od nastolatków po emerytów. Wykorzystaj ten trend! To dobry czas, by rozwinąć biznes podobny do ParaStyle.

Jak wzlecieć na wyżyny biznesu?

Zrobili to Sylwia i Paweł z Przemyśla. Dzięki swojemu hobby wzlecieli na wyżyny biznesu. Przygodę z prowadzeniem firmy zaczęli z zerem na koncie. Dziś prowadzą dobrze prosperujący interes.

Weź z nich przykład. Zamień hobby w stałe źródło dochodu i każdy dzień pracy zaczynaj z szerokim uśmiechem.

Razem w domu, razem w pracy

Sylwia i Paweł spędzają ze sobą mnóstwo czasu. Łączenie spraw prywatnych i zawodowych rzadko się udaje. Oni jednak podzielili się obowiązkami i nie ingerują w sprawy drugiej połówki. Dzięki temu unikają nieprzyjemnych sytuacji. Silna pasja łączy i pozwala także na prowadzenie działalności gospodarczej.

Paralotniarstwo to najprostsza forma latania. To sport czysto amatorski.

W Polsce do uprawiania tego sportu wymagany jest jeden z następujących dokumentów:

-Licencja IPPI (The International Pilot Proficiency Information Card), wystawiana przez Międzynarodową Federację Lotniczą lub polskie Świadectwo kwalifikacji pilota paralotni, wydawane przez Urząd Lotnictwa Cywilnego.

W Polsce na początku 2006 r. zarejestrowanych było 1 261 posiadaczy Świadectwa kwalifikacji pilota paralotni, w tym 70 osób z uprawnieniami instruktorskimi.

Certyfikaty

Kto może uczyć paralotniarstwa?

Aby nauczać paralotniarstwa, należy ukończyć specjalny, dwuetapowy kurs. Pozwolenie na wykonywanie tego zawodu otrzymuje się po pomyślnym zdaniu egzaminu teoretycznego oraz zadania praktycznego.

Uprawnienia wydawane są przez Stowarzyszenie Instruktorów Lotniowych i Paralotniowych. Łączny koszt wynosi ok. 4 000 zł. Wymaga to także dużego zaangażowania i czasu.

Pilot paralotni ubiegający się o uprawnienie instruktora INS powinien spełniać następujące wymagania:

1) posiadać co najmniej jedno uprawnienie podstawowe,

2) posiadać 150 godzin nalotu ogólnego na tej kategorii statku powietrznego, na którą posiada uprawnienie podstawowe,

3) ukończyć 21 rok życia,

4) w okresie 3 lat, przed złożeniem wniosku o wydanie uprawnienia wziąć udział w sportowej rywalizacji zawodniczej na tej kategorii statku powietrznego, na którą posiada uprawnienie podstawowe, i uzyskać punktowane miejsce.

Uprawnienia instruktora INS – egzamin teoretyczny - obejmuje następujące przedmioty:

- psychologia

- pedagogika

- prawo lotnicze i przepisy wykonywania lotów

- metodyka szkolenia

- organizacja lotów szkolnych i kierowanie nimi

- łączność radiowa

- zasady lotu

- pierwsza pomoc w nagłych wypadkach

- człowiek – możliwości i ograniczenia

- szczególne przypadki w locie – zagadnienia bezpieczeństwa latania.

Szkolenie praktyczne do uzyskania uprawnienia instruktora INS może być rozpoczęte po ukończeniu szkolenia lotniczego teoretycznego i obejmuje:

• co najmniej 4 godziny ćwiczeń w ramach szkolenia naziemnego,
• co najmniej 8 lotów metodycznych w ramach szkolenia w powietrzu.

Nadzorowana praktyka instruktorska obejmuje wyszkolenie co najmniej 30 kandydatów do poziomu umożliwiającego uzyskanie przez nich świadectwa kwalifikacji pilota paralotni (PGP) z:

- co najmniej jednym uprawnieniem podstawowym (uprawnienie do pilotowania paralotni PP),

- uprawnienie do pilotowania paralotni z napędem PPG,

- uprawnienie do pilotowania motoparalotni PPGG),

- oraz przeprowadzenie co najmniej 50 godzin wykładów.

Warunkiem wydania uprawnienia instruktora INS jest:

• posiadanie co najmniej jednego uprawnienia podstawowego dla danej kategorii statku powietrznego,
• ukończenie szkolenia teoretycznego i praktycznego,
• zdanie przed komisją egzaminacyjną egzaminu państwowego w zakresie uprawnienia instruktora INS
• zaliczenie nadzorowanej praktyki instruktorskiej.

Źródło: http://ulc.gov.pl/pl/personel-lotniczy/komisja-egzaminacyjna/wzory-kart/2586-uprawnienie-instruktora-ins-uavo oraz http://pgforum.pl/viewtopic.php?t=1914 20.07.2018

Uprawnienia Tandem (HGP) – egzamin teoretyczny - obejmuje następujące przedmioty:

- technika lotu w tandemie

- instruktaż pasażera

- sytuacje niebezpieczne

- pierwsza pomoc

- łączność

Źródło: http://ulc.gov.pl/pl/personel-lotniczy/komisja-egzaminacyjna/wzory-kart/2598-uprawnienie-tandem-hgp

Pilot paralotni, ubiegający się o uprawnienie TANDEM powinien spełniać następujące wymagania:

• posiadać świadectwo kwalifikacji pilota paralotni z ważnym co najmniej jednym uprawnieniem podstawowym (uprawnienie do pilotowania paralotni PP, uprawnienie do pilotowania paralotni z napędem PPG, uprawnienie do pilotowania motoparalotni PPGG),
• posiadać 50 godzin nalotu jako dowódca danej kategorii statku powietrznego,
• ukończyć 18 rok życia.

Źródło:

ZAŁĄCZNIK Nr 3 do Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 3 czerwca 2013 r. w sprawie świadectw kwalifikacji – szczegółowe wymagania dotyczące kwalifikacji lotniczych w zakresie wiedzy, umiejętności i praktyki dla świadectwa kwalifikacji pilota paralotni.

Nie stój w cieniu – jak się wyróżnić?

Sylwia i Paweł mają smykałkę do biznesu. Dobrze wiedzą, że nie można być przeciętnym. Trzeba oferować najwyższą jakość i wyróżniać się z tłumu. Aby zostać zauważonym na rynku paralotniarskim, wprowadzili maksymalnie czteroosobowe grupy uczniów. Często prowadzą indywidualne lekcje – jest możliwość umówienia się na dogodny termin. Dzięki temu mogą poświęcić więcej czasu każdemu z kursantów i pomóc skutecznie szlifować umiejętności.

W swojej ofercie posiadają też dodatkowe usługi – ich ceny dla byłych uczestników kursów są znacznie niższe.

Po zakończeniu szkolenia kursanci mogą kontynuować przygodę z paralotniarstwem na preferencyjnych warunkach.

Przykładowe, dodatkowe usługi (poza szkoleniami):

- lot zapoznawczy w tandemie,

- holowanie,

- badanie przewiewności skrzydła,

- wypożyczenie sprzętu,

- holowanie,

- serwis – przeglądy okresowe, przekładanie zapasów, naprawa paralotni, wymiana linek.

Postaw na skuteczną reklamę, czyli jak być widocznym?

Twoja usługa może być naprawdę dobra – wysokiej jakości i w korzystnej cenie.

Biznes jednak nie ruszy z miejsca bez reklamy. Postaraj się, by pasjonaci sportów ekstremalnych dowiedzieli się o Twoim istnieniu. Pójdź w ślady właścicieli ParaStyle i postaw na wiele różnych form promocji. Dzięki temu dotrzesz do szerszej grupy potencjalnych klientów.

Co zrobili Sylwia i Paweł?

• Założyli własną witrynę internetową, na której znajdują się informacje o firmie i doskonale przygotowana oferta.
• Firma ma fanpage na Facebooku. Właściciele są bardzo aktywni na portalach społecznościowych i forach dla pasjonatów paralotnictwa.
• Nawiązali współpracę ze sklepami sportowymi – tam dystrybuują swoje ulotki. Zasięg działań jest bardzo duży, ponieważ firma ma klientów z całego kraju.
• Nawiązali współpracę z okolicznymi gospodarstwami agroturystycznymi.
• To w nich zatrzymują się klienci firmy podczas kilkudniowych kursów. Takie partnerstwo biznesowe to doskonały pomysł. W pensjonatach, za zgodą właściciela, możesz umieścić swoje plakaty lub ulotki. Pamiętaj, by ostrożnie nawiązywać tego typu współpracę. Zła obsługa w gospodarstwie agroturystycznym może wpłynąć na opinię gości także o Twoim biznesie.

Dobrym rozwiązaniem jest także współpraca z innymi szkołami – np. przy organizacji grupowych wyjazdów zagranicznych w celu szkolenia w innych warunkach.

1. Sprawdź, co jest teraz modne – korzystaj z dużego zainteresowania danym sportem.

2. Podkreślaj wyjątkowość danej dyscypliny – czasem jest to pięknie wyrzeźbiona sylwetka, czasem niezapomniane, podniebne wrażenia.

3. Promuj sport, którym się zajmujesz – bierz udział w rodzinnych piknikach oraz zlotach miłośników aktywności fizycznej z danej dziedziny.

Częstą praktyką wśród szkół paralotniarstwa jest nawiązywanie współpracy z producentami sprzętu do latania. Taka symbioza przynosi korzyści obu stronom – szkoła dostaje sprzęt na preferencyjnych warunkach lub w barterze reklamowym. Warto rozważyć taką opcję – tym bardziej, że sprzęt do szkolenia należy wymieniać co sezon. Z kolei używane zestawy mogą jeszcze służyć kursantom prywatnie i można je odsprzedać.

WAŻNE

Poznaj obowiązki organizatora lotów

Co robi organizator lotów?

Organizator lotów m.in.:

1) analizuje warunki meteorologiczne oraz informacje o ograniczeniach w ruchu lotniczym i uzyskuje stosowne zezwolenia z tym związane;

2) zapoznaje osoby, biorące udział w organizacji lotów oraz w lotach, z zasadami ich organizacji i wykonywania;

3) zapewnia, do lotów ucznia-pilota oraz lotów z pasażerem, lotnie posiadające ważną kartę lotni,

4) zapewnia, podczas lotów holowanych za pomocą urządzenia mechanicznego, udział osób funkcyjnych - odpowiednich do planowanych lotów, w tym: wyciągarkowego i kierownika startu lotniowego lub paralotniowego oraz dba o ułożenie znaków.

Źródło: http://dziennikustaw.gov.pl/DU/2013/440/ 20.07.2018

Jak wyglądają kursy nauki latania na paralotni?

Właściciele ParaStyle włożyli wiele pracy w to, by oferowane przez nich kursy były ciekawe i doskonałe, pod względem merytorycznym. Uczestnicy uczą się latać na paralotni przez 4–5 dni. Jeden dzień jest zapasowy, ponieważ czasem pogoda uniemożliwia latanie. Szkolenie składa się z pięciu godzin teorii i 20 lotów. Cena kursu to 800 zł za pierwszy etap. Drugi – uprawniający do samodzielnych lotów – kosztuje tyle samo. Trwa krócej, tj. 2 – 3 dni i obejmuje 10 lotów.

Szkoła może zaoferować wiele szkoleń:

1. szkolenie do wykonywania lotów na paralotniach PP (bez napędu):

Etap I (PP) – loty wstępne zapoznawcze,

Etap II (PP) – trening umiejętności pilotażowych,

Etap III (PP) – szkolenie zaawansowane termika, żagiel, aktywny pilotaż

2. szkolenie do wykonywania lotów na paralotniach z napędem PPG.

Szkolenia nauki latania na paralotniach są uregulowane przez Urząd Lotnictwa Cywilnego – pod adresem http://edziennik.ulc.gov.pl/api/DU_ULC/2015/7/akt.pdf jest pełna treść rozporządzenia.

Wymagania stawiane kandydatom przed przystąpieniem do szkolenia:

• wiek – według uznania instruktora szkolącego (w przypadku osób nieposiadających 18 lat, wymagana jest zgoda rodziców lub opiekunów prawnych);
• posiadanie prawa jazdy dowolnej kategorii lub własnoręcznie podpisanego oświadczenia o braku przeciwwskazań do uprawiania paralotniarstwa;
• ubezpieczenie OC dla osób eksploatujących statki powietrzne, wymagane przed pierwszym lotem.

Szkolenie teoretyczne może być prowadzone w nieprzekraczalnym czasie 8 godzin w ciągu jednego dnia. Może być podzielone na dwa etapy. Uczeń-pilot powinien przyswoić wiedzę teoretyczną, niezbędną do prawidłowego wykonywania czynności, objętych odpowiednio I i II Etapem szkolenia praktycznego.

Nauczanie umiejętności praktycznych musi obejmować:

• co najmniej 3 godziny lotu, w tym nie mniej niż 30 lotów na paralotni, podzielonych na II etapy szkolenia:
  - I Etap szkolenia – loty wstępne zapoznawcze – obejmuje wykonanie 20 lotów do wysokości 150 metrów nad terenem;
  - II Etap szkolenia – trening umiejętności pilotażowych – obejmuje wykonanie 10 lotów o deniwelacji większej niż 200 metrów;
• naukę obsługi paralotni, przygotowania do lotu i składania po locie;
• naukę sterowania paralotnią i wykonywania manewrów, umożliwiających szybsze opadanie oraz lądowanie na ograniczonym obszarze o wymiarach 60x60 metrów;
• naukę startu metodą klasyczną i odwróconą (alpejką).

Program szkolenia latania na paralotniach powinien być podzielony na etapy i zawierać następujące elementy merytoryczne:

EGZAMIN TEORETYCZNY

Uczeń-pilot, ubiegający się o świadectwo kwalifikacji pilota paralotni PGP, z wpisem podstawowym PP musi wykazać się podczas egzaminów, że posiada wiedzę teoretyczną w zakresie następujących przedmiotów:

1) prawo lotnicze;

2) człowiek – możliwości i ograniczenia;

3) meteorologia;

4) nawigacja;

5) procedury operacyjne;

6) osiągi i planowanie lotu;

7) wiedza ogólna o statku powietrznym;

8) zasady lotu;

9) bezpieczeństwo lotów;

10) transport, konserwacja i obsługa statku powietrznego i wyposażenia.

EGZAMIN PRAKTYCZNY

a) osoba ubiegająca się o świadectwo kwalifikacji PGP z wpisem podstawowym PP musi mieć ukończone 15 lat oraz wykazać podczas egzaminu praktycznego, że` jako pilot paralotni osiągnęła umiejętności określone w Zasadach ogólnych pkt 2 (Nauczanie umiejętności praktycznych);

b) egzamin praktyczny powinien być przeprowadzony na paralotni klasy szkolnej lub szkolno-treningowej.

• Po spełnieniu powyższych warunków kandydat może ubiegać się o świadectwo kwalifikacji PGP z wpisem podstawowym PP.
• Posiadacz świadectwa kwalifikacji PGP z wpisem PP uprawniony jest do wykonywania lotów na paralotniach bez nadzoru instruktorskiego.
• Po ukończeniu szkolenia teoretycznego, praktycznego oraz zdaniu egzaminu wewnętrznego, kandydat do uzyskania świadectwa PGP z uprawnieniem PP, otrzymuje stosowne zaświadczenie wystawione przez podmiot szkolący.

Dodatkowe informacje

• Sesje egzaminacyjne prowadzone są przez egzaminatorów uprawnionych przez Urząd Lotnictwa Cywilnego (www.ulc.gov.pl).
• Po zakończeniu szkolenia Etap II, organizowana jest sesja egzaminacyjna do Świadectwa Kwalifikacji.
• Po zaliczeniu egzaminu pilot otrzymuje pocztą, po około miesiącu, Świadectwo Kwalifikacji - państwowy dokument pilota paralotni, uprawniający do lotów samodzielnych.
• Terminy sesji egzaminacyjnych są ogłaszane na stronie Stowarzyszenia Instruktorów Lotniowych i Paralotniowych www.silp.paralotnie.pl

Zastanawiasz się, kto może uprawiać paralotniarstwo? Nie ma ograniczeń ze względu na płeć i wiek. Nie musisz mieć specjalnych badań lekarskich.

Wystarczy tylko chęć do nauki, brak lęku wysokości i zaangażowanie. Nie ma specjalnych cech, które określałyby idealnego paralotniarza. Dzięki temu liczba potencjalnych klientów nie jest niczym ograniczona. Jak przy każdym sporcie – nie wszystkim paralotniarstwo dopowiada. Od razu widać, czy ktoś będzie kontynuował swoją przygodę z tym sportem, czy nie.

Podobno najmłodszy uczestnik przygody z paralotniarstwem miał 8 lat a najstarszy ponad 70. Rozpiętość wiekowa jest więc obiecująca.

To co niezbędne to brak przeciwskazań zdrowotnych oraz brak lęku wysokości.

Ważnym elementem paralotniarstwa jest też ubezpieczenie.

Ubezpieczenie OC – obowiązkowe dla:

- instruktorów,

- uczniów-pilotów.

OGRANICZENIA – KIEDY NIE WOLNO LATAĆ?

Latanie paralotnią to świetna zabawa.

Kiedy lepiej zrezygnować z tej formy aktywności dla własnego bezpieczeństwa?

• Pochmurna, wietrzna pogoda – zła widoczność, mocne podmuchy i deszcz nie sprzyjają paralotniarstwu.
• Zły stan techniczny sprzętu – przed każdym wylotem całe wyposażenie musi być dokładnie sprawdzone. Powinno być również regularnie serwisowane. Brak aktualnej karty paralotni dyskwalifikuje ekwipunek do użycia!!!
• Brak uprawnień – jeżeli nie ukończyłeś kursu, nie wolno Ci latać samodzielnie!

Lotów na paralotniach nie wykonuje się:

• przy widzialności mniejszej niż 700 m lub w chmurach;
• wcześniej niż 30 minut przed wschodem słońca i później niż 30 minut po zachodzie słońca.

Zanim wzbijesz się w powietrze

Co jest ważne na początku?

Przygotowanie merytoryczne przed pierwszym startem jest bardzo ważne. Dlatego na samym początku Paweł skupia się na teorii. Przekazuje swoim kursantom zasady bezpieczeństwa.

Uczestnicy szkolenia spędzają wiele czasu na nauce opanowania skrzydła. Instruktor pokazuje, jak najdłużej utrzymać się w powietrzu i jak sterować paralotnią. Początkowo uczniowie robią tzw. sznury – kilkunastometrowy lot na niewielkiej wysokości. Wielu pasjonatów lata nawet 10 godzin. Niektórzy pokonują trasę o długości 200 km i wzbijają się na wysokość 3 000 m.

Twój profesjonalizm powinien stanowić podstawę całej firmy. Zdobądź i rozwijaj kwalifikacje. Klienci, zwłaszcza w sługach dotyczących uprawiania sportów ekstremalnych, szukają jakości. A to może zapewnić Twój profesjonalizm.

1. Ucz się szukaj kursów i nowych możliwości certyfikacyjnych. Na rynku działa wiele szkółek nauki latania na paralotniach certyfikowanych przez Urząd Lotnictwa Cywilnego.

   Wg rozporządzenia, zostały ustalone następujące stopnie wyszkolenia pilota paralotni:

   • stopień I i II wyszkolenia - loty w zakresie podstawowym
     Uprawnia do wykonywania lotów ślizgowych do 400m nad terenem, przy wietrze przy ziemi do 5 m/s.
   • stopnień III wyszkolenia - loty termiczne i żaglowe w łatwych warunkach,
     Uprawnia do wykonywania lotów w spokojnych warunkach termicznych i żaglowych bez silnych podmuchów i silnej turbulencji, przy wietrze przy ziemi do 7m/s.
   • stopnień IV wyszkolenia - loty termiczne i żaglowe w trudnych warunkach
     Uprawnia do wykonywania lotów w wymagających warunkach, silnym i turbulentnym żaglu i termice.
   • stopnień V wyszkolenia – przeloty
     Uprawnia do wykonywania lotów w zakresie stopnia IV, z rozszerzeniem uprawnień do wykonywania przelotów.

   Dla instruktora paralotniowego obowiązują następujące tytuły:

   • instruktor paralotniowy II klasy - instruktor rekreacji w sporcie paralotniowym

   Uprawnia do prowadzenia zajęć rekreacyjnych w paralotniarstwie, szkolenia do stopnia II oraz uprawnień dodatkowych w posiadanym zakresie z wyłączeniem uprawnień układacza,

   • instruktor paralotniowy I klasy - instruktor sportu paralotniowego

   Uprawnia do nadzorowania praktyki instruktorskiej, prowadzenia zajęć rekreacyjnych i sportowych w sporcie paralotniowym, szkolenia do stopnia V włącznie oraz uprawnień dodatkowych w posiadanym zakresie z wyłączeniem uprawnień układacza.

2. Zostań członkiem którejś z organizacji branżowych w Polsce działają, m.in.

   - Polskie Stowarzyszenie Paralotniowe – zajmuje się promowaniem paralotniarstwa. Zrzesza już ponad 750 osób z całej Polski. Organizuje wydarzenia związane z tym sportem.

   - Polska Kadra Paralotniowa – grupa zawodowych paralotniarzy, którzy uczestniczą w zawodach krajowych i zagranicznych.

   - Stowarzyszenie Instruktorów Lotniowych i Paralotniowych – dba o całokształt działalności paralotniowej w naszym kraju. Troszczy się o szkoły nauczające przyszłych paralotniarzy. Negocjuje korzystne ubezpieczenia. Dba o poziom kursów paralotniarskich.

   - Lotniczy Klub Sportowy Zefir

   - Aeroklub Polski

   - Polska Kadra Paralotniowa.

   - Polski Klub Lotniczy

   W Polsce działają m.in. następujące instytucje branżowe:

   - Polska Agencja Żeglugi Powietrznej,

   - Urząd Lotnictwa Cywilnego

   - Ministerstwo Sportu i Turystyki

   Międzynarodowe organizacje lotnicze to m.in.:

   - Międzynarodowa Federacja Lotnicza (FAI)

   - Paralotniowy Puchar Świata (PWC)
   - Niemieckie Stowarzyszenie Lotniowe i Paralotniowe (DHV)

   - Brytyjskie Stowarzyszenie Lotniowe i Paralotniowe (BHPA)

3. Uczestnicz w targach, konferencjach, spotkaniach branżowych. Poznasz tam ludzi z branży, potencjalnych klientów a dasz poznać siebie. Wypatrzysz trendy, poznasz nowinki i ciekawostki. Poznasz historie innych, wymienisz doświadczenia i wiedzę.

   Przykłady imprez:

   - Targi Lotnictwa Lekkiego PARAGIEŁDA – Kielce

   - Międzynarodowe Targi Lotnictwa Lekkiego PARARUDNIKI

   - Expo Extreme Sport – targi sportów ekstremalnych i aktywnego wypoczynku Bydgoszcz

4. Bierz udział w mistrzostwach, zawodach i konkursach do wybory m.in.:

   - Paralotniowe Mistrzostwa Europy

   - Paralotniowe Mistrzostwa Polski

   - Podwórkowy Puchar Paralotniowy

   - Puchar Beskidu Wyspowego

   - Puchar Klifowy

   - Puchar Pomorza

   - XC Junkies Świat

   - XC Junkies Wielka Brytania

   - Zimowy Puchar Beskidu Wyspowego

   - Open FAI 2 Roldanillo (Kolumbia)

   - FAI World Championships (Włochy)

   - Paragliding Winter Cup (słowenia)

   Aktualna lista imprez sezonu dostępna jest w kalendarzu FAI (Federation Aeronautique Internationale, World Air Sports Federation) - https://www.fai.org/events/events-calendar-and-results?upcoming=1&f%5B0%5D=fai_event_year%3A2018

5. Śledź konkurencję zrób własną listę firm prowadzących szkolenia z podobnej dziedziny. Obserwuj ich profile w social mediach, zaprenumeruj newslettery, aktualności w serwisach internetowych, sprawdzaj jak komunikują się z rynkiem, złóż testowe zapytanie ofertowe. Szukaj inspiracji do własnych, innowacyjnych aktywności sprzedażowych.

6. Załóż specjalistyczny blog dzielenie się wiedzą popłaca, pomaga budować Twój wizerunek w sieci.

7. Czytaj zaopatrz się w branżową lekturę, np. dotyczącą rozwoju branży szkoleniowej dla paralotniarzy. Zaprenumeruj gazety i newslettery branżowe, dołącz do grup dyskusyjnych w social mediach.

   Przykłady:

   - Magazyn „Vario” - czasopismo dla pasjonatów paralotniarstwa. Tworzone jest przez profesjonalistów, którzy przygotowują przegląd nowości dla miłośników tego sportu

   - Przegląd lotniczy „Aviation Revue” - miesięcznik pojawiający się w kioskach już od 18 lat. Skupia się na tematach dotyczących latania.

   - XCPortal

   - Magazyn „Cross Country” (anglojęzyczny)

   - magazyn „Parapente” (francuskojęzyczny”

8. Korzystaj z nowoczesnych narzędzi internetowych i oprogramowania XC Skies https://www.xcskies.com/ - XC Planner https://xcplanner.appspot.com/ - LK8000 – nawigacja przelotowa http://www.lk8000.it/ - XC Soar – nawigacja zawodnicza https://www.xcsoar.org/

9. Korzystaj z portali meteorologicznych Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej - http://www.imgw.pl - IMC – Numeryczna prognoza pogody http://www.meteo.pl/ - sat24 – aktualne zdjęcia satelitarne https://pl.sat24.com/pl/

• Skrzydło paralotni - budowa skrzydła paralotni:

  • górne poszycie,
  • dolne poszycie,
  • żebra utrzymujące profil skrzydła,
  • ukośne wzmocnienia (v-wsparcia) poprowadzone od żebra związanego z linkami nośnymi,
  • linki galerii,
  • linki nośne,
  • taśma nośna.

  Skrzydło paralotni

  • To konstrukcja komorowa, która pod ciśnieniem przepływającego przez nią powietrza uzyskuje profil aerodynamiczny.
  • Powierzchnia w rozłożeniu wynosi zazwyczaj od ok. 20 do ponad 30 m² (wersje dwuosobowe do 44 m²).
  • Masa współczesnego skrzydła to ok. 4-8 kg (do 10 kg w wersji dwuosobowej). Na dolnej części krawędzi natarcia znajdują się wloty, przez które pod wpływem prędkości postępowej dostaje się powietrze. Jego zwiększone ciśnienie powoduje wypełnienie płata i uzyskanie profilu aerodynamicznego. Bardzo istotne dla prawidłowej pracy skrzydła jest, by nie zwalniało poniżej prędkości minimalnej. Z powodu zbyt niskiego ciśnienia następuje deformacja profilu i utrata siły nośnej.
  • W celu łatwiejszego napełniania się płata powietrzem, w żebrach znajdują się otwory umożliwiające przepływ pomiędzy komorami. Dzięki nim nawet znacznie podwinięte skrzydło jest w stanie odzyskać właściwy kształt. Z dolną częścią żeber związane są linki nośne, a z krawędzią spływu – sterówki.

• Sterówki - sterówki umocowane są do krawędzi spływu skrzydła. W odróżnieniu od linek nośnych, ich dolne końce nie są przymocowane nieruchomo do taśm nośnych, lecz przeprowadzone przez bloczek. Są zakończone dwoma uchwytami. Poprzez zaciąganie sterówki zmienia się kąt natarcia jednej z połówek skrzydła, powodując skręcanie paralotni w wybranym kierunku.

• Przyspieszacz (speedsystem) - wiele paralotni wyposażonych jest w przyspieszacz. To dwie linki, przymocowane do belki znajdującej się pod nogami pilota. Ich zaciągnięcie skraca przednie linki nośne skrzydła, zmniejszając kąt natarcia. Paralotnia osiąga wtedy większą prędkość postępową, jednocześnie szybciej opada.

• Uprząż -

  • Uprząż paralotniowa przypomina kształtem plecak. Wyposażona jest w system taśm, które zabezpieczają pilota przed wypadnięciem.
  • Najważniejsze to trzymające pilota taśmy udowe oraz taśma piersiowa, utrzymująca odstęp pomiędzy taśmami nośnymi skrzydła.
  • Uprząż łączy się z taśmami skrzydła za pomocą dwóch karabinków. Pod siedziskiem znajduje się deska (rzadziej płyta z tworzywa sztucznego), która pozwala pilotowi poprzez balans ciałem nierównomiernie obciążać połówki skrzydła - w ten sposób steruje paralotnią.
  • W dolnej i plecowej części uprzęży (w niektórych – również po bokach) znajduje się protektor, zabezpieczający pilota przed urazami - w razie upadku z niewielkiej wysokości (np. przy nieudanym lądowaniu).
  • Większość uprzęży wyposażona jest w specjalny pojemnik na spadochron zapasowy. Zazwyczaj znajduje się on bezpośrednio pod siedzeniem. W modelach pozbawionych tego pojemnika, spadochron przewozi się w specjalnej torbie przymocowanej z przodu pomiędzy karabinkami, zwanej kontenerem.

• Napęd - paralotnia może zostać wyposażona w napęd spalinowy. Jest to zazwyczaj silnik dwusuwowy ze śmigłem obudowanym w kosz, zamocowany na plecach pilota.

  Ze względu na znaczną wagę napędu i inny rozkład sił, niż przy swobodnym lataniu, paralotnie przeznaczone do lotów z napędem mają nieznacznie odmienną konstrukcję.

  Po domontowaniu do skrzydła od paralotni wózka z napędem - otrzymujemy pojazd latający nazywany motoparalotnią (paraplanem).

• System hamujący (spadochron zapasowy) - ratowniczy system hamujący jest obowiązkowym wyposażeniem paralotni.

  Składa się z pojedynczego spadochronu klasycznego (okrągłego) lub systemu kilku połączonych spadochronów. Przechowywany jest w uprzęży lub osobnej torbie przymocowanej do taśmy krzyżakowej. Ma, w łatwo dostępnym miejscu, uchwyt, by w razie awarii lub utraty kontroli nad paralotnią, pilot mógł go natychmiast użyć.

• Sterowanie - sterowanie paralotni opiera się na asymetrycznej deformacji skrzydła i zmianie sił działających na jego połowy. Można to robić na dwa sposoby: zaciąganiem sterówki oraz przez balans ciałem.

  Zaciągnięcie jednej ze sterówek powoduje skierowanie krawędzi spływu ku dołowi i zwiększa m.in. współczynnik oporu jednej strony. W efekcie paralotnia skręca w kierunku zaciągniętej sterówki.

  Balans ciałem - przechylenie ciała pilota w bok, powoduje przesunięcie środka ciężkości układu i w efekcie zakręt w stronę przechylenia. W taki sam sposób steruje się lotnią.

• Uszy (klapy) - jest to manewr polegający na zawinięciu końców skrzydła poprzez ściągnięcie rękami zewnętrznych linek nośnych. Dzięki temu powierzchnia skrzydła zmniejsza się, a prędkość opadania wzrasta.

  Manewr ten jest stosowany najczęściej przy podejściu do lądowania, w celu wytracenia wysokości i trafienia w lądowisko.

• B-stall - manewr polega na ściągnięciu w dół linek nośnych rzędu B (drugi rząd, patrząc od czoła paralotni). W ten sposób skrzydło załamuje się na całej szerokości i traci profil aerodynamiczny. Prędkość postępowa maleje do zera i następuje szybkie (do 6-7 m/s), a jednocześnie stabilne opadanie. B-stall używany jest, gdy pilot musi szybko zmniejszyć wysokość lotu, np. gdy silny komin termiczny wciąga paralotnię do wnętrza chmury.

1. Dobrze przemyśl ile osób będzie współpracowało z Twoją firmą?

   Ze względów bezpieczeństwa oraz organizacyjnych, nie będziesz w stanie wykonywać wszystkiego samodzielnie jako instruktor. Z kim chciałbyś współpracować? Na jakich warunkach zaproponujesz współpracę?

2. Gdzie dokładnie będziesz prowadzić szkołę? Z jakim lotniskiem lub na jakim terenie będziesz pracował?

   Warto sprawdzić okoliczne możliwości noclegowe i żywieniowe – kursy trwają kilka dni i baza noclegowa musi być blisko miejsca szkolenia.

3. Samochód w firmie zastanów się, czy będziesz potrzebował własnego samochodu, czy masz możliwość, np. pożyczenia od rodziny, znajomych, bądź od współpracownika. Transport sprzętu musi być zapewniony.

4. Bądź dobrze przygotowany merytorycznie paralotniarstwo wymaga wiedzy, praktyki i racjonalnego podejścia.

   Doszkalaj się każdego dnia, by Twoje kursy były ciekawe i miały solidne podstawy teoretyczne. Istotna jest praktyka i doświadczenie – liczba godzin w powietrzu. Zaplanuj czas na szkolenia własne i udział w zawodach i konkursach. Niezbędny będzie stały monitoring przepisów prawa i bezpieczeństwa.